Μάθε πότε πρέπει να πατάς φρένο (στη ζωή σου).

Σε μια φάση που νόμιζα ότι μάθαμε να πίνουμε σοβαρό καφέ (espresso, cappuccino και άλλα ποζεράδικα ροφήματα), πέρασα μια βόλτα από την παραλία της Θεσσαλονίκης και κάθισα για ένα καφέ σε μία από τις ελάχιστες ελεύθερες θέσεις.

«Τι θα πάρετε;» με ρώτησε η σερβιτόρα.

«Ένα φρέντο εσπρέσο σκέτο» της ζήτησα και μόνο τότε αντίκρισα το τοπίο γύρω μου. Μια πόλη στρωμένη με φραπεδιές.

Μα τι συνέβαινε; Ήταν δυνατόν; Είχε μπει κάποιο εξωγήινο τσιμπούρι μέσα στο μυαλό των αγαπητών κατοίκων; Θα επέστρεφε η σερβιτόρα με μαύρα μάτια, σαρκαστικό χαμόγελο και θα μου προσέφερε «την λοβοτομή» μου;

Όχι. Στη Θεσσαλονίκη πίνουν ακόμη φανατικά φραπέ. Δεν μας επιτέθηκαν εξωγήινοι - ούτε είναι θέμα γεύσης ή ποιότητας (του καφέ): Είναι θέμα ηθικής και κουλτούρας.

Χαλαρότητα = Ευτυχία

Ο Θεσσαλονικιός ξέρει από χαλαρότητα. Μπορεί να κάτσει στην καφετέρια με τις ώρες, κοιτάζοντας τη θάλασσα, παίζοντας τάβλι, λέγοντας μαλακίες. Γιατί; Επειδή έτσι του αρέσει.

Σε ένα ντοκιμαντέρ στην ΝΕΤ, από εκείνα που βλέπουμε εμείς οι κουλτουριάρηδες, έμαθα κάτι ενδιαφέρον:

Στον μεσαίωνα, μαγκιά ήταν το να μην έκανες τίποτα, απλά γιατί έτσι έδειχνες πως είσαι μέλος της ανώτερης τάξης – Είχες απλά κληρονομήσει τα λεφτά του πατέρα σου και έκανες την καλή ζωή, ταξίδευες, έπαιζες μεσαιωνικό γκολφ και άκουγες μπαρόκ μπιτάκια.

Έλα όμως που τότε οι πλούσιοι πατεράδες ζούσαν μέχρι τα 50 τους. Στην εποχή μας ο γονιός παίρνει σύνταξη και το τραβάει τουλάχιστον μέχρι τα 70, μια περίοδο κατά την οποία καταναλώνει ίσως ο ίδιος τα λεφτά που έβγαλε. – Σημάδι ανώτερης τάξης για κάποιον νέο έγινε πια το να πολεμάει ο ίδιος για το μέλλον του, να σπουδάζει, να αγκομαχάει για έναν μεγαλύτερο μισθό, να κάνει τα πάντα για την καλύτερη θέση σε μια εταιρία – δουλεύοντας.

Μαγκιά είναι πια το να είσαι πολυάσχολος. Έτσι λαμβάνεις το καλό image που θέλεις για να ρίξεις γκόμενες (ή το αντίστοιχο που ρίχνετε εσείς οι κοπέλες).

Με αυτόν τον τρόπο, όμως, μπήκαμε κατά λάθος σε μια διαδρομή ταχύτητας: Από μαραθώνιο βάδην σε slow motion κάναμε τη ζωή μας κατοστάρι.

Γρήγορα διάβασε, να περάσεις με την πρώτη στο πανεπιστήμιο, γρήγορα να πάρεις πτυχίο, γρήγορα βρες δουλειά, γρήγορα ξεσκίσου για να πάρεις μπόνους και προαγωγή, γρήγορα πάνε ταξίδι το weekend γιατί οι πλούσιοι πάνε μόνο weekends, γρήγορα πάρε σύνταξη, γρήγορα ψόφα γιατί μας έγινες βάρος.

Γρήγορα;  - Δηλαδή, ποιος είναι ο σκοπός;

Δεν ξέρω αν το έχετε πάρει χαμπάρι, αλλά εδώ και μερικά χρόνια (όπου «χρόνια» = η ηλικία σας) ψιλο-ζείτε. Αυτό το μαγικό κολπάκι που λέγεται «ζωή» δεν υπήρξε πριν, ούτε θα υπάρξει μετά.

Η ζωή είναι γραμμική – με αρχή, μέση και τέλος.

Χρειάζεται λοιπόν να συνεχίσω με μάγκικες ατάκες και κολπατζίδικα αστεία για να πω κάτι τόσο βασικό; Γίνετε εσείς ο οδηγός της ζωής σας και πατήστε φρένο όταν το χρειάζεστε.

Ακόμη καλύτερα αλλάξτε λίγο την καθημερινότητα σας, δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας, βγείτε για καφέ και καθίστε σαν τους Θεσσαλονικιούς με τις ώρες, απλώστε τα χέρια σας στον καναπέ σας και μετρήστε τις λακουβίτσες στο ταβάνι σας, πηγαίνετε μια βόλτα με τα πόδια χωρίς να βιάζεστε, σπουδάστε με χαλαρότητα και ευχαρίστηση χωρίς να αγχώνεστε για το πότε θα πάρετε πτυχίο, αγκαλιάστε το αγαπημένο σας πρόσωπο για όσο εσείς θέλετε χωρίς να σας νοιάζει αν θα ενοχλήσετε τον διπλανό σας, ακούστε μουσική μέχρι να βαρεθείτε, κοιμηθείτε λίγο παραπάνω το πρωί.

Πότε θα πρέπει να πατάμε φρένο;

• Όταν αισθανόμαστε πιεσμένοι - τις περισσότερες φορές φταίμε εμείς που δεν δίνουμε βάρος στις δικές μας επιλογές.
• Όταν δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε κάτι σωστά - μερικές φορές καλύτερα να μην το κάνουμε καθόλου.
• Όταν θέλαμε να πούμε "όχι" σε κάτι/κάποιον αλλά τελικά είπαμε ναι - η ζωή δεν λειτουργεί με συμβόλαια, πάρτε το "ναι" σας πίσω.
• Όταν μας πιάνουν κρίσεις άγχους - πάνω απ' όλα είναι πάντοτε η υγεία μας, δεν αξίζει να αγχωνόμαστε σχεδόν για τίποτα.
• Όταν απλά αισθανόμαστε πως θέλουμε να χαλαρώσουμε - αρκεί να συνειδητοποιούμε ότι τα υλικά αγαθά της κοινωνίας μας δεν τα πάνε καλά με την "χαλαρή" φιλοσοφία.

Όταν έχετε ξανά όρεξη και βρείτε τον πραγματικό σας εαυτό, κάντε αυτό που θέλετε, ίσως και βιαστικά καμιά φορά.

Γίνετε μερικές φορές αντιπαραγωγικοί – για τους άλλους.

Στο τέλος τέλος, τα άγχη των άλλων μπορούν να τα κρατήσουν εκείνοι για τον εαυτό τους.