Οδηγός Ξεκινήματος Φοιτητικής Ζωής: Οι εγγραφές στα πανεπιστήμια - και τι θέλει ο χαζοχαρούμενος τύπος που παρακαλάει να με βοηθήσει.

Αυτό είναι το δεύτερο μέρος της σειράς post: Οδηγός Ξεκινήματος Φοιτητικής Ζωής.

Σε αυτό αναλύουμε την φάση των εγγραφών του Σεπτεμβρίου και κοιτάμε λίγο το θέμα των φοιτητικών παρατάξεων.

Έφτασε ο Σεπτέμβριος – ο τελευταίος μήνας πριν ξεκινήσει η ουσιαστική φοιτητική πραγματικότητα για τους πρωτοετείς.

Αυτόν τον μήνα, μετά από τις τελευταίες «αγκαλίτσες» με την σχέση που είχατε στο Λύκειο, θα ολοκληρώσετε και τις τελευταίες δουλειές στο νέο σας σπίτι, όπως η επίπλωση και οι ηλεκτρικές συσκευές, θα μετακινήσετε όλα σας τα πράγματα και τα ρούχα εκεί και, τελικά, θα πάτε στο πανεπιστήμιο για την εγγραφή σας.

Οι εγγραφές, φυσικά, δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που λέει η λέξη: Πηγαίνετε απλά στην γραμματεία της σχολής σας με την απαραίτητη χαρτούρα και αποδεικνύετε ότι έχετε τελειώσει το Λύκειο και ότι δεν σπουδάζετε ταυτόχρονα πουθενά αλλού. Έτσι, γίνεστε και επίσημα πρωτοετείς φοιτητές της σχολής σας.

Λίγο πιο πρακτικά, για παράδειγμα, στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων για την εγγραφή χρειάζονται τα εξής (πηγή: το site του Πανεπιστημίου):

  1. Αίτηση για εγγραφή (δίνεται από τη Γραμματεία).
  2. Τίτλος απόλυσης: απολυτήριο ή πτυχίο ή αποδεικτικό του σχολείου αποφοίτησης ή νομίμως
  3. Κυρωμένο αντίγραφο ή νομίμως κυρωμένο φωτοαντίγραφο των τίτλων αυτών.
  4. Υπεύθυνη δήλωση στην οποία δηλώνεται ότι δεν είναι εγγεγραμμένοι σε άλλη σχολή ή τμήμα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ελλάδα (όπως οι σχολές και τμήματα περιλαμβάνονται στο άρθρο 1 της Φ.253/28934/Β6/21-3-2006 Υ.Α.).
  5. Έξι (6) φωτογραφίες τύπου αστυνομικής ταυτότητας.
  6. Απλή φωτοτυπία της αστυνομικής τους ταυτότητας.

...με προθεσμίες για φέτος (2012) από 11 έως 28 Σεπτεμβρίου.

Δεν γράφει τίποτε για ποινικό μητρώο, οπότε φαντάζομαι πως μπορείς να συνεχίσεις την παράλληλη σου δουλειά ως ντίλερ.

Ναι, δεν είναι τίποτα σπουδαίο αν το δεις στεγνά. Είναι όμως ένα σημαντικό ορόσημο στη ζωή σας:

  • Θα είναι η πρώτη φορά που θα πατήσετε για κάποιον σοβαρό λόγο στο πανεπιστήμιο.
  • Η πρώτη φορά που θα πάρετε το αστικό μαζί με τους συμφοιτητές σας.
  • Η πρώτη μέρα που θα γνωρίσετε από κοντά την σαβούρα της ανώτατης εκπαίδευσης που ονομάζουμε «παρατάξεις».

Ναι, εκείνος ο τύπος που παρακαλάει να σας βοηθήσει και ανταλλάσει τηλέφωνο μαζί σας «για ότι χρειαστείτε» δεν είναι ο καλός σαμαρείτης της ημέρας. (Ο καλός Σαμαρ-άς ίσως… Καλό εεεε;)

Αυτούς τους τύπους θα τους βρείτε σε δεκάδες έξω από τις γραμματείες των τμημάτων. Βασικά, και να μην τους βρείτε εσείς, θα σας βρουν αυτοί.

Θα προσφερθούν να σας βοηθήσουν να κάνετε την εγγραφή σας, δίνοντας σας πληροφορίες για το που βρίσκεται η σχολή, οι γραμματείες και τα λοιπά, και στην συνέχεια μπορεί να σας δώσουν κάποιο έντυπο με χρήσιμες πληροφορίες για πρωτοετείς που θα έχει πάνω του την στάμπα κάποιας παράταξης.

«Α, πάρε και το τηλέφωνό μου, αν χρειαστείς τίποτα. Να βγούμε και για κανέναν καφέ.» Ως πρωτοετής, ο τύπος (ή η κοπέλα) θα σου φανεί ιδιαίτερα συμπαθητικός. Θα χαρείς που ανταλλάξατε τηλέφωνα και θα αισθανθείς υπέροχα που την πρώτη σου μέρα στο πανεπιστήμιο βρήκες καινούριο φιλαράκι, που κάποιος κάθισε και ασχολήθηκε μαζί σου.

Είναι φυσιολογικό – οι παραταξιακοί είναι μανούλες στο να σου κάνουν πλύση εγκεφάλου.

Τι ακριβώς είναι, όμως, οι παρατάξεις;

Εδώ μπαίνουμε σε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα για το οποίο, φυσικά, θα ακούσετε κάθε είδους άποψη. Η δικιά μου έχει ως εξής:

Το κάθε πανεπιστήμιο είναι ένας αυτόνομος οργανισμός, που μπορεί να υπάγεται κατά διάφορους τρόπους στην εξουσία του Υπουργείου Παιδείας, αλλά ουσιαστικά το κράτος του δίνει απλά ένα συγκεκριμένο χαρτζιλίκι (μιλάμε για budget εκατομμυρίων φυσικά) και του λέει: «Αγόρι μου, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, πάρε αυτά τα εκατομμύρια και προσπάθησε να τα διαχειριστείς σωστά, να φτιάξεις νέα κτίρια, να ταΐσεις τους φοιτητές σου και γενικά να μην τα κάνεις πουτάνα».

Τώρα, κάποια πανεπιστήμια μπορεί να έχουν λίγη «κουφαμάρα», γιατί καλή ώρα, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης πρόσφατα φάνηκε να άκουσε: «Παλικάρι μου, πάρε αυτά τα εκατομμύρια και παιξ’ το large και μάγκας» και αποφάσισε να κάνει δώρα iPhone σε γκομενάκια που παίζουν σε σήριαλ.

No prob – κάθε πανεπιστήμιο έχει τη δική του προσωπικότητα, δεν είναι δικαίωμά μου να το καταπιέσω.

Όπως καταλαβαίνετε, όταν κάπου παίζουν ταυτόχρονα «πολλά λεφτά» και «άνθρωποι», είναι μαθηματικά δεδομένο ότι κάτι θα πάει στραβά.

«Τι να σου πω ρε μάστορα... Εγώ νομίζω πως κάτι πήγε στραβά...»

Ο κύριος μηχανισμός ελέγχου για να αποφεύγονται τέτοια προβλήματα είναι η πολυφωνία σε επίπεδο διαχείρισης και η συμμετοχή ακόμη και των φοιτητών σε θέματα διοίκησης του πανεπιστημίου.

Υποτίθεται, πως αν βάλεις και μερικούς φοιτητές μέσα σε αυτούς που παίρνουν αποφάσεις, τότε θα διατηρηθεί η ισορροπία συμφερόντων μεταξύ «λαμόγιων» και σπουδαστών.

Και κάπου εδώ φτάνουμε στην έννοια της «παράταξης». Η βασική, αγνή ιδέα είναι πως οι φοιτητές κάθε τμήματος θα ψηφίζουν μεταξύ τους κάθε χρονιά αυτούς που θα τους εκπροσωπούν σε κάθε τμήμα και, τελικά, σε επίπεδο πανεπιστημίου.

Ωραία ιδέα ε; Έλα όμως που στην πραγματικότητα ισχύει ο κλασσικός κανόνας: Όποιος θα άξιζε εξ’ αρχής να ψηφιστεί ως εκπρόσωπος των φοιτητών (επειδή θα ήταν ικανός, έξυπνος και δίκαιος) δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια να ασχοληθεί με τα «πολιτικά» της σχολής – ενώ από την άλλη, ακριβώς όσοι θα έπρεπε να εξοστρακιστούν από την κοινωνία, όλα τα μετεφηβικά αποβράσματα με κόμπλεξ εξουσίας θα αλληλοχτυπιούνται για το ποιος θα μπει πρώτος στο ψηφοδέλτιο.

Μα αυτό είναι το κλασικό, βασικότερο πρόβλημα των δημοκρατικών διαδικασιών ψηφοφορίας: Όσο και αν φαίνεται έξυπνο το να ψηφίζουν «οι πολλοί» για κάτι, τόσο άχρηστο καταντάει όταν έχουν να επιλέξουν μεταξύ της Σάρας και της Μάρας (χωρίς παρεξήγηση για τις Σάρες και Μάρες αναγνώστριες).

Γιατί οι παρατάξεις δεν είναι ένας ευγενής μηχανισμός που οργανώνει την προοδευτική θέληση των φοιτητών: Είναι απλά το σάπιο πολιτικό κομμάτι της κοινωνίας σε μικρογραφία. Οι παρατάξεις είναι απλά οι κομματικές νεολαίες στην πανεπιστημιακή τους version.

Σιχαμένο.

Ας μην παρεξηγηθούμε. Κάπου στο 70% των φοιτητών που έχω γνωρίσει μέσα στα χρόνια, έχουν ασχοληθεί κάποια στιγμή (άλλοι ελάχιστα, άλλοι πολύ) με παρατάξεις.

Οι πιθανότητες λένε ότι 8 στους 10 πρωτοετείς που θα διαβάσετε αυτό το άρθρο θα ασχοληθείτε κι εσείς. Και μέσα στο δεύτερο εξάμηνο θα λέτε (μετά την πλύση εγκεφάλου) γι’ αυτά που γράφω: «Τι μαλακίες λέει ο κομπλεξικός ο Αλέξης!».

Έχω μάθει, όμως, ότι από αυτό το 80% των φοιτητών που ασχολούνται, οι περισσότεροι θα μετανιώνουν μετά από μερικά χρόνια ακόμη και για τα κλάσματα δευτερολέπτου που έφαγαν για οποιαδήποτε ΔΑΠ ή ΠΑΣΠ.

Γιατί αυτές οι πολιτικές παρατάξεις στις σχολές εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα των αρχηγών τους: Των αρχιπαραταξιακών δηλαδή, και των ίδιων των κομμάτων στα οποία υπάγονται.

Θα σου πουν το αντίθετο όμως: Θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι πολεμούν για ένα ανώτερο ιδανικό:

  • Θα σου πει η ΔΑΠ ότι με μάχες που έδωσε κατάφερε να κρατήσει το εισιτήριο των αστικών χαμηλό.
  • Η ΠΑΣΠ θα σου πει ότι οι εστίες δεν θα ήταν δωρεάν αν δεν το κυνηγούσαν αυτοί πριν από μερικά χρόνια.
  • Η ΠΚΣ θα αρχίσει τα δικά της για τα κακά του καπιταλιστικού συστήματος και για το πόσο προσπαθεί το κράτος να βάλει συμφέροντα πολυεθνικών εταιριών στα πανεπιστήμια.

Και θα σε βάλουν να τρέχεις για αυτούς, να κολλάς αφίσες, να βγαίνεις έξω βόλτα με παλιούς σου φίλους για να τους προσηλυτίσεις στον «αγώνα» σου. (Μάθετε όλες τις τεχνικές τους εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Propaganda#Techniques )

Θα πας στα πάρτι και τις συναυλίες τους και θα τους στηρίξεις οικονομικά. Θα τους ψηφίσεις. Θα τους δίνεις κύρος, εσύ μαζί με όποιον άλλον τους ακολουθεί.

Και που καταλήγει όλο αυτό; Οι αρχι-παραταξιακοί να έχουν κονομήσει της τρελής τα λεφτά από τα πάρτι στο Vogue, να έχουν πάρει τα μυαλά τους αέρα γιατί δεκάδες αφελείς νέοι τους έχουν σαν αρχηγούς, να μπλέκονται με «μπλεγμένους» καθηγητές πανεπιστημίων καταργώντας την αξιοκρατία και στηρίζοντας μικρόψυχα συμφέροντα και, τελικά, να, η νέα γενιά των βουλευτών του τόπου μας είναι έτοιμη.

Θυμάστε την σκηνή στον άρχοντα των δακτυλιδιών που γεννιούνται τα Ορκ μέσα στα πύρινα έγκατα της γης; Κάτι τέτοιο – μόνο που εδώ θα δημιουργηθούν τα νέα πολιτικά πρόσωπα της χώρας μας, στην απόλυτα γόνιμη γη διαπλοκής, πονηριάς, κλεψίματος και κόμπλεξ. Οι νέοι Τσοχατζόπουλοι και Καραμανλήδες της χώρας μας σπουδάζουν ανάμεσά μας.

Τώρα, γιατί κάθομαι και πωρώνομαι με ένα τέτοιο (γελοίο) θέμα;

Η αλήθεια είναι πως προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί με τα πολιτικά των πανεπιστημίων ούτε ένα λεπτό στην φοιτητική μου ζωή – και είμαι τόσο περήφανος γι’ αυτό, όσο και για το ότι δεν έχω καπνίσει ποτέ. Και θεωρώ το τσιγάρο πολύ πιο όμορφο πράγμα από τις παρατάξεις.

Αντίστοιχα, στο Φοιτηtips είναι η πρώτη φορά (και πιθανότατα η τελευταία) που αναφέρεται αυτό το θέμα.

Αλλά σκοπός του Φοιτηtips είναι «να ζήσεις την φοιτητική σου ζωή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο» - και από την εμπειρία μου, το να μείνεις μακριά από τέτοια πράγματα προφυλάσσει ένα από τα σημαντικότερά σου «κεφάλαια»: Τον χρόνο σου.

Γιατί έχεις 5 χρόνια (πάνω-κάτω) ως φοιτητής – και είναι πολύ ωραία, άξια χρόνια. Δεν αξίζει να μπλεχτείς με ψεύτικες ιδέες, κακής ποιότητος ανθρώπους, και τελικά να μετανιώνεις στο τέλος της εποχής σου για αυτά που θα μπορούσες κάλλιστα να κάνεις στον ίδιο χρόνο.

Το πρώτο έτος σε φέρνει σε μια πόλη «τρυφερό» ακόμη: Δεν έχει προλάβει να «ψηθεί» μέσα σου το κριτικό πνεύμα ενός ωριμότερου εικοσάρη.

Είναι πολύ εύκολο να πιστεύεις κάθε μπαρούφα που σου πετάει κανείς – πάνω σε αυτό, μάλιστα, βασίζονται όλοι αυτοί οι συμφεροντολόγοι των πανεπιστημίων για να ριζώσουν μέσα σου από την πρώτη μέρα που θα πατήσεις το πόδι σου εκεί, και να σε κάνουν εργαλείο τους.

Εντάξει, ίσως να μην είναι όσο υπερβολικά τα λέω, αλλά δεν μπορείς παρά να μιλήσεις με υπερβολές για κάποια πράγματα: Δεν λες π.χ. «ο βόθρος μυρίζει άσχημα» αλλά λες «ο βόθρος ζέχνει!»

Με λίγα λόγια, και για να τελειώνουμε με ένα θέμα που με αναγουλιάζει, προτείνω να μείνετε μακριά από τις παρατάξεις. Οι τύποι είναι επαγγελματίες ψεύτες.

Tip: Γράψτε σε ένα καλό, ακριβό τετράδιο ότι σας πούνε οι παραταξιακοί. Σε στιγμές ανασφάλειας διαβάστε τις συμβουλές τους - και κάντε ακριβώς το αντίθετο. Ευχαριστηθείτε μια ζωή γεμάτη επιτυχία.

«Τι ψυχολογία θα έχω σε αυτήν την φάση;»

Λίγος καιρός πριν να ξεκινήσει το πανεπιστήμιο και ενώ άλλες φορές θα ξεκινούσες σύντομα το σχολείο, τώρα θα αναγκαστείς να κάθεσαι και γενικά να μην κάνεις τίποτα.

Οπότε θα είσαι λίγο εκτός τόπου και χρόνου, αφού ακόμη βρίσκεσαι σε υπερ-μεταβατική φάση.

Πιθανότατα θα μείνεις για λίγες μέρες με τους γονείς σου στο νέο σου σπίτι: Τώρα είναι η καλύτερη ευκαιρία για να γυρίσεις λίγο μαζί τους την καινούρια σου πόλη και να μάθεις τα βασικά κατατόπια.

Ακόμη πιο χρήσιμο θα είναι να μάθεις να λειτουργείς σαν αυτόνομο άτομο μέσα στο σπίτι σου και να πιάσεις για πρώτη φορά στα χέρια σου κάτι παράξενα αντικείμενα με δυσνόητα ονόματα, όπως «σφουγγάρι», «σκούπα». Ακόμη, το ήξερες ότι τα σεντόνια δεν στρώνονται μόνα τους;

Και μην υπερεκτιμάς τις «νοικοκυρικές» ικανότητές σου: Η φίλη μου η Έλενα μου είχε πει χαρακτηριστικά την ιστορία της από το πρώτο έτος, όπου, ενώ η μάνα της ήταν έτοιμη να την αποχαιρετήσει και να την αφήσει μόνη στο νέο της σπίτι για πρώτη φορά, εκείνη αποφάσισε να μαγειρέψει σνίτσελ.

Και έγινε κάτι τέτοιο:

Ναι, μην το δοκιμάσετε στο σπίτι σας...

Προφανώς, η μάνα της κατάλαβε πως ήταν πολύ νωρίς ακόμη για να την αφήσει μόνη της (και επικίνδυνο για το οικοδομικό τετράγωνο) οπότε παρέτεινε την διαμονή της για τουλάχιστον μια εβδομάδα ακόμη... προσφέροντάς της ιδιαίτερα μαθήματα «κοινής λογικής» που μόνο μια μάνα μπορεί να δώσει.

Κατά τα άλλα, όπως είπαμε, έχει ακόμη καιρό μέχρι να αρχίσουν τα μαθήματα των σχολών. Ξέρω, όμως, πως πολλοί θα μπείτε στον πειρασμό να μείνετε για λίγες μέρες μόνοι σας στο νέο σας σπίτι.

_Και γιατί να επιστρέψετε πάλι μαζί με τους δικούς σας στο πατρικό όταν μπορείτε να αράξετε με την ησυχία σας σε μια διαφορετική πόλη;_Έτσι σκέφτηκα κι εγώ όταν ήμουν πρωτοετής και είπα στους γονείς μου: «Φύγετε εσείς. Θα μείνω για μια βδομάδα μόνος και μετά θα έρθω».

Δεν αποδείχτηκε ως η «διασκεδαστικότερη» ιδέα, αφού μετά την πρώτη μέρα πέρασε η μαγκιά του «μόνος» και άρχισε να γίνεται περισσότερο «φυλακισμένος».

Βλέπετε, ο μέσος πρωτοετής δεν έχει την άνεση του να βγει έξω μόνος του και να αντέξει χωρίς παρέα. Από την άλλη, δεν είχα και κανέναν γνωστό στα Γιάννενα - μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά αν στην πόλη όπου πας έχεις συγγενείς και φίλους.

Οπότε κατάφερα να μείνω τέσσερις μέρες με το ζόρι, βλέποντας όλη μέρα ταινίες και τρώγοντας ντελίβερι. Τώρα πάντως το αναπολώ με χαμόγελο - τα λάθη του πρώτου έτους καταλήγουν να είναι μερικές από τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις της φοιτητικής ζωής.

Αυτές οι πρώτες μέρες μόνος σου: οι ψαρωμένες μέρες που δεν ξέρεις τι να κάνεις, που τρέμεις ανάμεσα στον πολύ, άγνωστο κόσμο και που μαθαίνεις απ’ έξω τα τηλέφωνα όλων των γυράδικων.

Οπότε, αφού έκανες την εγγραφή σου, αφού έζησες για λίγο στην νέα σου πόλη και αφού κατάλαβες επιτέλους πως λειτουργεί αυτό το ρημάδι το πλυντήριο, κάνε τώρα ότι γουστάρεις - ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να κάτσεις για μια εβδομάδα εντελώς μόνος σε μια άγνωστη πόλη.

Γιατί, αν δεν κάνεις τώρα βλακείες, πότε θα τις κάνεις; Άσε πάντως τα σνίτσελ για το δεύτερο εξάμηνο...

Η Checklist είναι ένα δι-εβδομαδιαίο newsletter για την παραγωγικότητα, τους στόχους, τη ζωή στο εξωτερικό, τη διαχείριση του χρόνου και ότι επηρεάζει τη ζωή μας.

Γίνε μέλος μαζί με 600+ αναγνώστες για να λαμβάνεις την Checklist στο email σου.

Η κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα.

Σχόλια:

λαλαλα

μπράβο ρε συ Άλεξ!όπως τα λες είναι! αν και μεταξυ μας, ίσως καλύτερα είναι οι νέεοι φοιτητές να μάθουν να το κοιτάν και λίγο συμφεροντολογικά.. ;) οι παρατάξεις προσφέρονται για εκμετάλλευση! καλή δημιουργική συνέχεια και καλή επιτυχία στην εξεταστική!!

Alexandros Emexezidis

@λαλαλα: Πράγματι, αλλά νομίζω πως κάτι τέτοια είναι η 'παγίδα'. Οι τύποι αυτοί δεν μοιράζουν σημειώσεις για να 'κάνουν το καλό'... Είναι δόλωμα. Εγώ προτιμώ να είμαι μακριά από κάτι τέτοια, ακόμη κι αν 'χάνω' ίσως έτοιμες σημειώσεις και μπουκάλια σε κλαμπάκια... :p - Και ευχαριστώ πολύ για τις ευχές για την εξεταστική! Τις χρειάζομαι! :D

Anonymous

Τα λες παρα πολυ καλα!!! Οι παραταξεις ειναι η μεγαλυτερη πληγη του πανεπιστημιου μετα τους καθηγητες! Κι αυτο το λεει ενα πρωην 'παραταξιακο λαμογιο' που κυνηγησε πολλους πρωτοετεις στις περσινες εγγραφες! Αν μπλεξει καποιος ομως θεωρω οτι συντομα θα καταλαβει τη βρωμα εκτος αν βολευτει μια χαρα κατι που θα σημαινει οτι ετσι κι αλλιως το ειχε στο αιμα ολο αυτο! Εγω παντως μετα απο 2-3 μηνες που αρχισα να βλεπω τις βλακειες που εκανα, χαιρομουν για εκεινα τα παιδια που με χρησιμοποιουσαν για οτι προθυμα τους προσφερα και μετα στο παρτυ των εκλογων απλα με εκλασαν!!!

Alexandros Emexezidis

@Ανώνυμος: Χαίρομαι που με επιβεβαιώνει κάποιος 'εκ των έσω'. ;)

Anonymous

'Υποτίθεται, πως αν βάλεις και μερικούς φοιτητές μέσα σε αυτούς που παίρνουν αποφάσεις, τότε θα διατηρηθεί η ισορροπία συμφερόντων μεταξύ «λαμόγιων» και σπουδαστών.' -ναι μαλάκα, σαν τα εργοδοτικά σωματεία... 'Η αλήθεια είναι πως προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί με τα πολιτικά των πανεπιστημίων ούτε ένα λεπτό στην φοιτητική μου ζωή' -φαίνεται, αλλα μην είσαι και περηφανος γι αυτο, αλλο ο συνδικαλισμος και αλλο η ιδεολογια. ο συνδικαλισμος είναι χομπι, η πολιτική σκέψη είναι ανάγκη. είναι ντροπη να μην εχεις πιασει ενα πολιτικο βιβλιο στο χερι σου και, να μην ξερεις σε τι κοσμο ζεις και το μονο που κανεις ειναι να γαμας και να τρως. η ασχετοσύνη σου βασικά φαίνεται με το ότι όταν λες πολιτική εννοείς μόνο τη πασπ και τη δαπ. και νομιζεις οτι εισαι γαματος που βριζεις τα κομματα, αλλα γαματος θα ησουν αν ηξερες πραγματικα τους λογους που τα βριζεις. θα μπορουσα να σου δωσω μια ιδεα...

Alexandros Emexezidis

@Ανωνυμος: Τα 'μαλακα' στο Ίντερνετ είναι εύκολα. Θα ήθελα να σε έβλεπα να το λες μπροστά μου στην πραγματική ζωή. Παρόλα αυτά, δημοσιευω το σχόλιο σου.

Chwyfleian.

Εντελώς λάθος η προσέγγιση που κάνεις στους πρωτοετείς, λες και είναι ηλίθιοι. Στο κάτω-κάτω, αν έφτασε κάποιος 18 χρόνων, κατάφερε να περάσει σε μια σχολη και δεν ξέρει να στρώνει ένα κρεβάτι ή να μαγειρεύει 5 φαγητα, κάτι δεν πάει καλά. Δεν είναι πυρηνική φυσική το να μένεις μόνος, το πιο δύσκολο κομμάτι ίσως είναι το να μένεις εντός προϋπολογισμού με τα χρήματα. Επίσης άλλο το ''οι παρατάξεις είναι για τα μπάζα'' κι άλλο το ''είμαι απολιτικ, δεν παταω στις γενικές συνελεύσεις και φερομαι σαν να μην ανήκω στον σ.φ. και χαίρομαι''. Η ανοχή, σημαίνει συνενοχή, όσο κι αν δεν θες να το παραδεχτείς. Ως φοιτητές οι πρωτοετείς έχουν την ατομική τους ευθύνη κι αν ''φοβούνται'' ή είναι ''έξω απ'τα νερά'' τους, καλά θα κάνουν να σοβαρευτούν, θα περάσουν όπως λες 4-5 χρόνια σε μια σχολη και τα προβλήματά της, τους αφορούν. Κάτι τελευταίο, επειδή δεν ήθελα να κάνω 2 ξεχωριστά ποστ, όλα αυτα τα σχόλια τύπου ''πιο πολύ θα πάτε για καφέ, παρά στη σχολη'', είναι που θρεφουν την ιδέα πως το 1ο έτος είναι για χαβαλέ, για ξεκούραση και βόλτες. Έτσι μαζεύονται τα 10 χρωστούμενα, κι έτσι δημιουργούνται συνειδήσεις στις οποίες οι σπουδές είναι μόνο ποτά, ξενύχτια και καλοπέραση. Αυτή είναι η πραγματική σαπίλα του φοιτητικού κόσμου.

Alexandros Emexezidis

@chwfleian: Συμφωνώ, πρέπει να είναι από τα χειρότερα άρθρα που έχω γράψει στο Φοιτηtips. Γι' αυτό και μετανιώνω που ασχολήθηκα με ένα θέμα που δεν με συγκινεί, τα 'πολιτικά' - τουλάχιστον δεν έκανα έγκλημα, απλά postαρα μια μαλακια-άρθρο. ;-)

Anonymous

Εγώ είμαι πρωτοετής και βρήκα αυτό το ποστ πολύ χρήσιμο Αλέξη. Μπράβο! Κανείς δεν μιλάει γι'αυτό το θέμα τόσο ξεκάθαρα. Και στο κάτω-κάτω την άποψή σου είπες...Δεν έκανες και κανά έγκλημα. Πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι και εμείς που δεν έχουμε μεγαλύτερα αδέλφια για τέτοια ζητάματα Mαρία

Χρυσόστομος

Για μένα φοιτητής που ενδιαφέρεται μόνο για να φάει, να πιει, να κάνει σχέση και γενικά να διασκεδάσει σ' αυτά τα τέσσερα - πέντε χρόνια, είναι μισός φοιτητής. Πού είναι η χαρά της συμμετοχής ως μέλους φοιτητικού συλλόγου σε γενική συνέλευση, εκλογές, κατάληψη, πορεία; Να έχεις έστω και την ψευδαίσθηση ότι συμβάλεις και συ ασκώντας πίεση για την επίλυση θεμάτων της σχολής σου; Κάνε και εσύ την επανάστασή σου, αν όχι τώρα, πότε; Πριν πολλά χρόνια ως φοιτητής Θεολογικής ΑΠΘ και μέλος τοπικής παράταξης, πέρασα υπέροχα με συνελεύσεις, κρασοκατανύξεις, πάρτυ, κατάληψη και πορείες. Και ξενύχτι το βράδυ πριν τις φοιτητικές εκλογές. Και αν δεν υπήρχε μια κοπέλα από το ΠΚΣ να μου συμπληρώσει τα χαρτιά τελευταία μέρα εγγραφής που γινόταν το τρελοκομείο έξω απ' τη γραμματεία, ίσως να μην προλάβαινα να γραφτώ. Και δε μου ζήτησε ποτέ τίποτα. Αλλά τότε στις αρχές του 90', τα πράγματα μάλλον ήταν πιο αγνά από ότι τώρα. Χωρίς τεχνολογικά μέσα όπως κινητή τηλεφωνία και internet. Και χωρίς χορηγούς και εταιρίες διοργάνωσης πάρτυ.

Γιατί είναι κλειστά τα σχόλια;

Το Φοιτηtips βρίσκεται σε αρχειακή μορφή και νέα σχόλια δεν γίνονται δεκτά. Τα παλαιότερα, φυσικά, παραμένουν στα αρχικά τους άρθρα, για να κρατήσουν ζωντανές τις πολλές ενδιαφέρουσες κουβέντες που κάναμε μεταξύ μας.

Η κουβέντα, όμως, συνεχίζεται στο δι-εβδομαδιαίο newsletter The Checklist και στο κλειστό group των αναγνωστών. Για περισσότερα, κάνε κλικ εδώ.

Οδηγός Ξεκινήματος Φοιτητικής Ζωής: Βρίσκοντας το πρώτο σου φοιτητικό σπίτι. Πως (και για ποιο λόγο) να βγεις έξω μόνος σου.