Πως (και για ποιο λόγο) να βγεις έξω μόνος σου.

Αυτό το post είναι μέρος του project Ξαναγράφω το Φοιτηtips, όπου ξεπερνάω κάθε επίπεδο πολυλογίας, βελτιώνοντας παλαιότερα άρθρα.

Το συγκεκριμένο είναι μια νέα εκδοχή του: "Πως να βγεις έξω με το πιο ενδιαφέρον άτομο στον κόσμο - τον εαυτό σου."

Είναι πολύ αστείο να κάθομαι και να γράφω για ένα τέτοιο θέμα. Κάλλιστα, θα μπορούσα να γράψω τον "Μεγάλο οδηγό για να αναπνέεις" ή το απίθανο post "Πως να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου - με η χωρίς ματόκλαδα".

Ναι, τόσο φυσιολογικό μου φαίνεται πια το να είναι κάποιος άνετος στο ίδιο του το δέρμα, το να αισθάνεται αρκετό τον εαυτό του ως παρέα, το να μπορεί να πάει για έναν καφέ μόνος του.

Υπάρχει λόγος όμως που θα κάτσω να (ξανα)γράψω γι’ αυτό: Για τους περισσότερους από εμάς, το "βγαίνω μόνος μου" συνεχίζει να είναι ένα θέμα taboo. Καταλαβαίνω καλά τους λόγους, τους έχω ζήσει και τελικά ξεπέρασα όσους ήταν απλά προκαταλήψεις.

Ακόμη, το προηγούμενο post του Φοιτηtips για το θέμα (βλέπε: Πως να βγεις έξω με το πιο ενδιαφέρον άτομο στον κόσμο), παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή του blog, που σημαίνει ότι αρκετοί αναγνώστες ενδιαφέρονται γι' αυτό.

Πριν ξεκινήσω, όμως, να γράφω για το "μόνος", ας δούμε λίγο το πρότυπο του ωραίου τύπου που έχω στο μυαλό μου:

Γουστάρω την κοινωνικότητα. Ο ωραίος τύπος, όπως τον έχω στον μυαλό μου, είναι κάτι παραπάνω από άνετος με τον κόσμο. Μάλιστα, είναι τόσο πολύ το στοιχείο του που έχει ένα πάρε-δώσε κουβέντας σχεδόν με τον καθένα που συναναστρέφεται μέσα στη μέρα του.

  • Δεν είναι ο κομπλεξικός, φοβισμένος τύπος που κοιτάει τα πλακάκια όταν περπατάει στον δρόμο.
  • Δεν είναι ο παράξενος τύπος που κάθεται μόνος σε ένα καφέ, μαζεμένος, σκοτεινός και τρομάζει την παρθένες παιδούλες.
  • Δεν είναι ο αποτυχημένος, ανίκανος, σπυριάρης που δεν τον κάνει κανείς παρέα επειδή θα ντρεπόντουσαν να κυκλοφορήσουν μαζί του.

Αντιθέτως: Είναι ένας άξιος τύπος που γνωρίζει πολύ καλά το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Είναι ο ωραίος τύπος που οι υπόλοιποι θα ήθελαν να τους έκανε παρέα. Είναι ένας χαλαρός, χαρούμενος άνθρωπος που βάζει ψηλά στάνταρ και κάνει ο ίδιος τις επιλογές του, που διαλέγει ο ίδιος τις παρέες του.

Είναι ο τύπος που προτιμάει να βγει μόνος του, παρά με ανθρώπους που δεν βρίσκει αρκετά ενδιαφέροντες.

Ακούγεται "ρατσιστικό"; Θυμηθείτε την τελευταία φορά που "φυλακιστήκατε" σε ένα καφέ με τον πιο κουραστικό, νευρόσπαστο τύπο που ξέρετε.

Όχι, sorry, ας το δούμε πιο χαλαρά: Σκεφτείτε εκείνον τον (πιθανότατα υπαρκτό) τύπο που κάνετε παρέα από ανάγκη, που ενώ δεν σας γεμίζει ιδιαίτερα το μάτι και ούτε σας προσφέρει υπέροχες στιγμές παρέας, τον "ανέχεστε" σε εβδομαδιαία βάση για να έχετε κάποιον «για να βγείτε για έναν καφέ».

Αυτό λέγεται συμβιβασμός - που εννοιολογικά σημαίνει «αμοιβαία παραίτηση». Ακούγεται ωραίο;

Ποιος είπε ότι δεν μπορείς να περνάς καλά μόνος σου;

Η καλύτερη παρέα βρίσκεται μέσα σου.

Το «να βγεις μόνος σου» είναι λίγο παραπλανητικό σαν ατάκα. Βλέπετε, ποτέ δεν θα είσαι απόλυτα μόνος σου - όταν πίνεις καφέ μονάχος με μια εφημερίδα στο χέρι, έχεις για παρέα σου τις σκέψεις σου και την εσωτερική σου φωνή. Δεν πρόκειται, δηλαδή, να κάθεσαι εκεί σαν μοσχάρι και να κοιτάς το ταβάνι. Αντιθέτως, το μυαλό σου θα πρέπει να δουλεύει και σε πολύ γρηγορότερους ρυθμούς απ’ ότι όταν μπλέκεσαι με νυσταχτικές, βαρετές παρέες.

Διαβάζεις μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό και σχολιάζεις μέσα σου τα γεγονότα. Διαβάζεις ένα βιβλίο και αφήνεις ταυτόχρονα το υποσυνείδητό σου να ξεσκαρτάρει στο χαλαρό τις σκέψεις των τελευταίων ημερών.

Όταν μένεις (ειδικά τις πρώτες φορές) μόνος σου, θα δεις ότι με την έλλειψη κάποιας παρέας απέναντι σου, θα ανοίξεις για πρώτη φορά τα μάτια σου στο ζωντανό σύστημα των ανθρώπων τριγύρω σου.

Θες δεν θες, θα αρχίσεις να παρατηρείς τους ανθρώπους περισσότερο, θα γίνουν για σένα κάτι το ενδιαφέρον. Θα αναγνωρίσεις πάνω τους πρότυπα συμπεριφοράς, θα καταλάβεις κάποιες (νωρίτερα κρυμμένες) εκφράσεις της γλώσσας του σώματος - θα αρχίσεις να μαθαίνεις περισσότερα και για τον εαυτό σου.

Όταν θα είσαι μόνος σου, θα δεις μια μέρα δίπλα σου ένα ζευγάρι που, ακόμη κι αν είναι δύο, θα μιλάνε (και θα επικοινωνούν) πολύ λιγότερο απ’ ότι ο "μοναχικός" εσύ. Εκεί θα καταλάβεις πόσο δύσκολο είναι για τους ανθρώπους να αποδεσμευτούν από τα "σίγουρα" - ακόμη κι αν δεν τους γεμίζουν. Και θα αισθανθείς, συγκριτικά, ελεύθερος.

Όταν θα είσαι μόνος σου, θα δεις μια μέρα δίπλα σου μια αταίριαστη παρέα, μια βαρετή παρέα. Τύπους που κανένας από τους δύο (η και περισσότερους) δεν πάει μπροστά ο ένας τον άλλο. Και θα σιχαθείς την όψη της στασιμότητας - γιατί και οι παρέες μπορούν σαν το νερό να λιμνάσουν.

Σαν το νερό, όμως, πρέπει να ρέουν οι παρέες.

Το μόνο που θα μείνει σίγουρα σταθερό μέσα στα χρόνια είσαι "εσύ", η παρέα του εαυτού σου - και καλό είναι, όσο το δυνατόν νωρίτερα, να μάθεις να τα πηγαίνεις καλά με αυτόν τον τύπο.

Γιατί και το «μοναχικό εγώ» σου έχει την δική του προσωπικότητα: Αν το παραμελήσεις θα είναι σπασμένο με εσένα.

Δοκίμασε τότε να μείνεις μόνος σου από ανάγκη μια μέρα: Θα βγουν απότομα όλες οι ανασφάλειες στην φόρα - ανασφάλειες που έμεναν καλά κρυμμένες πίσω από τις σκιά των «πολλών ανθρώπων».

Σαν τους μύες, ο «μοναχικός εαυτός» σου μπορεί να ατροφήσει με τον χρόνο - και όταν έρθει η ώρα να τον χρειαστείς θα είναι ένα καχεκτικό, ασπρουλιάρικο πλασματάκι, που δεν θα μπορεί να σου προσφέρει καμία υποστήριξη. Γιατί, αργά η γρήγορα θα τον χρειαστείς.

Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Όταν νιώθεις μοναξιά, σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος, είσαι εξαρτημένος. Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση. Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου. Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού. Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική, είναι αληθινή ελευθερία. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει. Είσαι τόσο γεμάτος από παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την παρουσία σου και δεν υπάρχει η ανάγκη του άλλου. ~ Osho

Ο Osho (σχετικά μοντέρνος φιλόσοφος και "γκουρού") τα λέει καλά - δεν θα προσπαθήσω να το εξηγήσω καλύτερα.

Θα επαναλάβω όμως κάτι, γιατί τα λόγια παρεξηγούνται εύκολα: Το προσωπικό μου πρότυπο είναι ένας πολύ άνετος κοινωνικά άνθρωπος, ψυχή της παρέας ίσως, με φίλους, με διάθεση, με ενέργεια.

Είναι ένας ωραίος τύπος, με όλη την έννοια της λέξης, κι όχι ένας τύπος που βλέπεις και λυπάσαι. Αν αισθάνεσαι χάλια με τον εαυτό σου, δεν νομίζω ότι θα περάσεις καλά μόνος σου. Οπότε, ίσως πρέπει κάποιοι να ξεκινήσουν πρώτα από πιο βαθιά: Να βελτιωθούν στα κομμάτια της ψυχής και του σώματός του που έχουν μείνει πίσω - και μετά να δουν ότι είναι πολύ πιο εύκολο να αγαπήσεις τον εαυτό σου, όταν γίνεσαι αυτός που θα ήθελες να είσαι. «Μα, γιατί εξ’ αρχής να μάθω να βγαίνω χωρίς κανονισμένες παρέες;»

Ας αφήσουμε για λίγο τις φιλοσοφίες του κώλου, κι ας δούμε τα πράγματα εντελώς καθημερινά και πρακτικά. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να ζει στον ανοιχτό ουρανό κι όχι κλεισμένος σε ένα σπίτι. Αν μείνει κανείς για πολλές ώρες (η μέρες) αμπαρωμένος σε ένα δωμάτιο, θα πάθει κατάθλιψη.

Οπότε, είναι υγιεινό από κάθε άποψη να ζούμε έξω, μέσα στον κόσμο. Και στην τελική, πως θα είναι κάποιος «κοινωνικός» αν κάθεται μόνος του μέσα στο σπίτι;

Γιατί, τελικά, ποιος είναι πιο κοινωνικός; Αυτός που πίνει μόνος του καφέ στην καφετέρια, η αυτός που μιζεριάζει μόνος του μέσα στο σπίτι ;

Όσοι από εμάς είμαστε φοιτητές-νέοι, βρισκόμαστε στην απόλυτη ηλικία του έξω και κάθε δευτερόλεπτο απραξίας μέσα στο σπίτι ισοδυναμεί με σπατάλη της ζωής μας. Ρεαλιστικό Παράδειγμα

Πες ότι ξυπνάς ένα πρωί και θέλεις να βγεις έξω σαν άνθρωπος να πιεις έναν καφέ. Παίρνεις τηλέφωνο έναν φίλο σου και σου λέει ότι θέλει να κοιμηθεί κι άλλο. Φτου σου... Παίρνεις τον επόμενο, ούτε καν σου απαντάει. Παίρνεις μια φίλη που έχεις να δεις καιρό και εκείνη σου λέει: «Δεν μου αρέσει να βγαίνω τέτοιες ώρες για καφέ».

Και, στην κανονική, μέση περίπτωση, καταλήγεις μόνος σου, χωρίς επιλογές, να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο του σπιτιού σου - επειδή το τι θα κάνεις με την μέρα σου κατέληξε να εξαρτάται από άλλους. Εξαρτάσαι από άλλους. Κατάπιε το!

Στην εναλλακτική περίπτωση της αυτονομίας, πάρε ρε φίλε ένα τηλέφωνο, φάε μια ανθρώπινη χυλόπιτα και τελικά φόρα τα παπούτσια σου και βγες μόνος.

Πήγαινε στο καφέ που σου αρέσει, πάρε ένα γαμημένο περιοδικό, κάνε λίγη κουβέντα με τον μπάρμαν, με τη σερβιτόρα, με τον συμφοιτητή σου που έτυχε να περνάει από εκεί, πιες το καφεδάκι σου, πάρε ένα τηλέφωνο και τον κολλητό σου, κι όταν έρθει η ώρα, γύρνα σπίτι σου ικανοποιημένος και συνέχισε κανονικά την μέρα σου.

Έχει κάτι το παράξενο η υπόθεση που δεν βλέπω;

Όχι. Υπάρχει όμως ο φόβος της ανεξαρτησίας. Το μεγάλο κόμπλεξ του να γίνεσαι καλύτερος και του να γράφεις τους άλλους στα τέτοια σου.

Ο φόβος του να ξεπεράσεις σε ελευθερία όλους όσους είναι στο περιβάλλον σου, μήπως και τελικά καταλήξουν να μην σου μιλάνε επειδή θα φαίνεται πως δεν τους έχεις απόλυτη ανάγκη.

Αν είναι τέτοιοι τύποι όμως, τότε βγαίνεις από κάθε άποψη κερδισμένος.

Επίσης, λίγο πιο επιφανειακά, υπάρχει ο φόβος της κριτικής των άλλων: Επειδή εσύ ο ίδιος θα έκρινες αρνητικά κάποιον που κάθεται μόνος του, παρόμοια νομίζεις ότι θα κάτσουν οι υπόλοιποι να ασχοληθούν μαζί σου λέγοντας: «Δες τον καημένο, δεν τον κάνει κανείς παρέα».

Στην πραγματικότητα, όμως, κανένας ξένος δεν κάθεται να ασχοληθεί μαζί σου (του φτάνει ο εαυτός του για να ασχολείται όλη μέρα).

Ακόμη, αν στην πραγματικότητα είναι απόλυτη δική σου επιλογή το να πίνεις έναν χαλαρό καφέ χωρίς πρηξίματα, τότε φτάνουμε σε αυτό που έλεγα στην αρχή του post, ότι μου φαίνεται πια πολύ γελοίο να συζητάμε γι’ αυτό το θέμα. «Μήπως δίνεις πολλή σημασία στον καφέ, Αλέξη;»

Φαίνεται ότι βγαίνω για καφέ κάθε μέρα; Ναι, δίνω πολλή σημασία, απλά επειδή είναι το πιο καθημερινό παράδειγμα που προκαλεί φοβία της μοναχικότητας.

Το ίδιο όμως ισχύει και για το φαΐ μόνος σου: Έχω ακούσει ότι κάποιοι ντρέπονται να φάνε μόνοι τους ακόμη και στα Goody’s. Εντάξει, θα έπρεπε να ντρέπεσαι ούτως η άλλως που τρως στα Goody’s, αλλά όχι επειδή πήγες μόνος σου.

Κάποιοι ντρέπονται να πάνε για τρέξιμο μόνοι τους. Μα, το τρέξιμο μόνος σου είναι εκείνο όπου μπορείς να κρατήσεις τον ρυθμό σου και να μην αυξομειώνεις με βάση την παρέα σου. Το τρέξιμο με παρέα είναι γαμάτο, αλλά το τρέξιμο solo είναι ακόμη καλύτερο.

«Νίκο, θα έρθεις να πάμε στο γυμναστήριο;» «Όχι, ρε συ βαριέμαι σήμερα...» Και τελικά δεν πας ούτε εσύ και παραμένεις χοντρός κι αγύμναστος. Πρέπει δηλαδή να εξαρτάσαι από τις ορέξεις του "Νίκου"; Ντρέπεσαι να πας μόνος σου; Φοβάσαι ότι θα βαρεθείς αν δεν έχεις κάποιον να μιλάς;

Το μεγάλο παράδοξο της μοναχικής εξόδου.

Αυτό το "αν θα έχεις κάποιον να μιλάς" έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Γιατί η μέση, λογική σκέψη, λέει πως θα έχεις παρέα μόνο αν κανονίσεις εκ των προτέρων με κάποιον.

Στην πραγματικότητα, όμως, όταν κανονίζεις να βγεις με τον Κορνήλιο, το μόνο που καταφέρνεις σίγουρα είναι να περιορίσεις τον εαυτό σου στις προβλέψιμες καταστάσεις του Κορνήλιου.

Σε μια νορμάλ μεγάλη πόλη, το βράδυ έξω θα έχει μερικές χιλιάδες άτομα. Αν ξεκινήσεις χωρίς παρέα, μπορεί να καταλήξεις σε μια απίθανη, απρόβλεπτη βραδιά με νέες γνωριμίες, πιο ενδιαφέρουσες από τον καμένο Κορνήλιο. Οι πιθανότητες είναι απεριόριστες.

Όταν θα είσαι έξω με έναν γνωστό σου, ούτε θα κάτσεις εσύ να ασχοληθείς με τον άγνωστο περίγυρό σου, ούτε κι αυτοί θα προσπαθήσουν να γνωρίσουν έναν τύπο που έχει ήδη "κλειστή" παρέα.

Τώρα, σε πολύ πρακτικό επίπεδο, ας δούμε πως δημιουργούμε μια απρόβλεπτη βραδιά ξεκινώντας μόνοι μας:

Δεν είναι δύσκολο. Προφανώς, το να βγεις μόνος σε ένα εντελώς άγνωστο μέρος (και να περάσεις τέλεια) είναι πιο high-level υπόθεση, οπότε πάμε στο αμέσως πιο λογικό σημείο: Σε ένα μαγαζί που θεωρείται «δικό σου».

Πες πως είσαι καλός πελάτης, πες πως γνωρίζεις τον barman ή τον ιδιοκτήτη. Αν έχεις κάνα δυο γνωστούς τριγύρω, θα είναι πολύ πιο εύκολο να μπεις στο κλίμα.

Άραξε στην μπάρα της αγαπημένης σου μπυραρίας. Πιες την Guiness σου, τσίμπα λίγο μεζέ. Πες καμία κουβέντα με τον barman. Γέλα - να είσαι χαλαρός, να απολαμβάνεις την ωραία βραδιά σου.

Τα καλά συναισθήματα, η ανοιχτή γλώσσα του σώματος, είναι πράγματα που μαγνητίζουν τις μαγικές, απρόβλεπτες καταστάσεις.

Και κάπου εκεί θα μιλήσεις με την διπλανή σου, θα δεις ότι φοράτε την ίδια μάρκα από κάλτσες και θα κάνεις μια νέα παρέα.

Μετά ο barman θα σου γνωρίσει τον φίλο του τον Ηλία, με το οποίο έτυχε να έχετε την ίδια προτίμηση σε μάρκα μουστάρδας. Εσύ θα συστήσεις τις διπλανές σου με την παρέα του Ηλία και, συγχαρητήρια, μόλις έκανες ένα κοινωνικό ανακάτεμα.

Κάτι τέτοια «ανακατέματα» φέρνουν καινούριες παρέες, καινούριες ιδέες, κανονίσματα για περαιτέρω εξόδους και γενικά απρόβλεπτη γαματοσύνη.

Αν, όμως, βγεις με την προβλέψιμη, βαρετή παρέα σου, τον Κορνήλιο, πιθανότατα θα αρχίσει πάλι να σου μιλάει για το πόσο αγαπάει την γκόμενά του (από απόσταση) και το που θα πάνε διακοπές τα Χριστούγεννα - τα πιτσουνάκια μου!

Όλα αυτά δεν είναι φιλοσοφικές ιστορίες για αγρίους: Είναι πράγματα που τα έχω κάνει τόσο εγώ, όσο και κοντινοί μου φίλοι - και έχει αποδειχτεί ότι δουλεύουν. Αρκεί να είσαι ευδιάθετος και κοινωνικός.

«Πως είναι ένας "ευδιάθετος και κοινωνικός";»

Σίγουρα δεν είναι ο κολλιτσίδας, πρηξαρχίδης, Mr. Ανάγκη. Όταν κάποιος βλέπει ότι «ψάχνεσαι» υπερβολικά για παρέα, δεν πρόκειται να σου κάνει την χάρη και να σου γεμίσει τα κενά.

Από την άλλη, αν καταλήξεις να αισθάνεσαι απόλυτα ικανοποιημένος με το εαυτό σου και την παγωμένη μπύρα σου, αν αισθάνεσαι πλήρης και δεν έχεις ανάγκη κανέναν, τότε θα σε πλησιάσουν οι άνθρωποι για να πάρουν ένα κομμάτι της πληρότητάς σου.

Το αστείο είναι πως στην τελική δεν θα θέλεις να σου χαλάσουν την νιρβάνα. «Οκ, με έπεισες. Τι επιλογές έχω για να κάνω μόνος μου;»

Κατ’ αρχήν, να ξέρεις ότι η πρώτη φορά θα είναι δύσκολη. Το ίδιο και η δεύτερη και η τρίτη. Θα αισθάνεσαι κάπως άβολα, δεν θα αντέξεις πάρα πολύ ώρα και θα νομίζεις ότι όλοι σε κοιτάνε κριτικά.

Μην αγχώνεσαι όμως: Πολύ σύντομα η περίοδος της προσαρμογής θα περάσει και μετά θα αναρωτιέσαι «πως γίνεται να έχανες αυτήν την φάση παλαιότερα».

Για αρχή, τίποτε δεν είναι πιο απολαυστικό από έναν καφέ σε ένα ωραίο μαγαζί. Η επιλογή, φυσικά, του χώρου παίζει καθοριστικό ρόλο: Προσπάθησε σίγουρα να αποφύγεις τα τραγικά-πολύβουα καγκούρικα μαγαζιά. Σε τέτοια μέρη, δεν πρόκειται να αισθανθείς άνετα ούτε καν με παρέα, πόσο μάλλον μόνος σου.

Ψάξε για μερικά στυλάτα, πιο χαλαρά καφέ, όπου συχνάζουν κι άλλοι άνθρωποι για καφέ μόνοι τους. Σύντομα θα παρατηρήσεις ότι σε κάτι τέτοια μαγαζιά συχνάζει και αυτό που λέμε «καλύτερος κόσμος».

Πάρε μαζί σου κάτι για να διαβάζεις, κατά προτίμηση εφημερίδα ή περιοδικό. Το βιβλίο, πέραν του ότι κάποιες φορές κουράζει, μπορεί να το αισθανθείς σαν “υπερβολή” τις πρώτες φορές.

Ακόμη, κάποιο tablet του στυλ iPad είναι ότι πιο θεϊκό έχει φτιαχτεί για άτομα που πίνουν καφέ μόνοι τους. Κατέβασε και το Flipboard και προσπάθησε να μην ξεχάσεις να φύγεις.Σε κάποια μαγαζιά είναι βολικότερα τα τραπεζάκια, ενώ σε άλλα θα προτιμήσεις το bar - αυτό εξαρτάται από το ύφος του μέρους.Αν, τώρα, είναι βράδυ και θέλεις να βγεις για ποτό μόνος, μερικές από τις καλύτερες επιλογές είναι οι μπυραρίες: Γιατί το να κάτσεις στην μπάρα και να απολαύσεις μερικές μπυρίτσες δεν φαίνεται και πολύ παράξενο στον μέσο άνθρωπο.

Και οι μπυροbarman συνήθως είναι πολυλογάδες, οπότε μπορεί να πιάσεις και λίγη χαλαρή κουβεντούλα, ειδικά αν αγγίξεις το θέμα "μπυρογνωσία".

Το βράδυ, επειδή λογικά δεν μπορείς (και δεν θέλεις) να διαβάζεις περιοδικά, είναι εύκολο να φανείς σαν «παράξενος» αν κάθεσαι άβολα σε κάποιο standάκι ενός bar. Οπότε, προτίμησε σχεδόν πάντα την μπάρα και απέφυγε να παίζεις συνέχεια με το κινητό σου.

Να το ξαναπώ: Μην παίζεις με το κινητό σου! Είναι πρώτης τάξεως σημάδι ότι δεν περνάς καλά και ότι αισθάνεσαι άβολα.

Κατά τα άλλα, αν δεν θέλεις να πας σε κάποιο μαγαζί, φόρα τα αθλητικά σου και πήγαινε για τρέξιμο.

Δεν μπορώ να εκθειάσω αρκετά το τρέξιμο μέσα στην πόλη. Ναι, μέσα στους δρόμους της πόλης - άσε τα βαρετά γήπεδα όπου σε πιάνει ανία μετά τον 4ο γύρο και ξεκίνα να το παίζεις τουρίστας/αθλητής, επιλέγοντας μέρη όπου δεν έχεις πάει ποτέ.

Ακόμη κι αν δεν είσαι του τρεξίματος, ντύσου χαλαρά και απλά περπάτα. Γνώρισε ξανά την πόλη σου, περπάτα μια διαδρομή που δεν έχει κάνει ποτέ, στρίψε για πρώτη φορά αριστερά αντί για δεξιά. Κάθισε λίγο στο παγκάκι στην λίμνη και φάε μια μπάλα παγωτό από το κοντινό ζαχαροπλαστείο.

Αφιέρωσε τον χαλαρό χρόνο στον εαυτό σου, στις σκέψεις σου. Έχεις πολλά να σκεφτείς για τα οποία ποτέ δεν αφιέρωσες χρόνο και τώρα ήρθε η ώρα να λύσεις.

Μπορείς ακόμη να πας στο γυμναστήριο μόνος σου - και ταυτόχρονα να γίνεις πιο ωραίος, πιο υγιής. Ακόμη καλύτερα (και κοινωνικότερα), μπες σε ένα από τα προγράμματα με γκρουπάκια, του στυλ "Bodypump".

Μπορείς να ξεκινήσεις μια νέα δραστηριότητα χωρίς να παρακαλάς για παρέα: Πήγαινε στην κοντινότερη σου σούπα κοινωνικότητας που λέγεται "σχολή χορού". Γράψου στο ωδείο για να μάθεις επιτέλους να παίζεις στην κιθάρα κάτι πέραν από το “ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας”.

Πήγαινε στο σινεμά για να δεις μια ταινία. Όσο κι αν οι περισσότεροι λένε το αντίθετο, εγώ πάντα έβρισκα τον κινηματογράφο μοναχική διαδικασία. Αφού δεν μιλάς όταν βλέπεις μια ταινία, τι αλλάζει με το να έχεις κάποιον να κάθεται δίπλα σου μέσα στο σκοτάδι; Πιστεύω πάντως πως όποιος πάει στον κινηματογράφου μια φορά μόνος του, μετά θα πρέπει να τον παρακαλάνε για να τους πάρει μαζί του...

Τρέξιμο = καλό πράγμα!

«Οκ, έγινα το τέρας που περιγράφεις. Και τώρα τι;»

Και τώρα τι; Τίποτα!

Συγχαρητήρια, ίσως, που έγινες κανονικός, που δεν σου είναι απαραίτητο πια να παρακαλάς εκατό άτομα για να βγεις βόλτα. Μπράβο σου που δεν θα εξαρτάσαι από τον κολλητό σου για το εάν θα γυμναστείς και μπράβο επίσης που αφιέρωσες λίγο χρόνο στις σκέψεις σου.

Τι θα ήθελες παραπάνω όμως; Έτσι θα έπρεπε να είσαι εξ’ αρχής: Αυτόνομος. Ανεξάρτητος.

Θα έπρεπε εσύ να επιλέγεις τα άτομα που θα κάνεις παρέα, κι όχι να επιτρέπεις στην "ανάγκη" να σε ταιριάζει με βαρετούς, κουραστικούς τύπους.

Θα έπρεπε πάντα να τα έχεις καλά με το εαυτό σου, πάντα να αντέχεις και λίγο μόνος σου.

Δεν είπε όμως κανείς να απαρνηθείς τους ανθρώπους και τις παρέες.

Αντιθέτως, μέσα από όλη αυτή την διαδικασία κατέληξες να εκτιμάς περισσότερο τον χρόνο σου και την προσοχή σου, επιλέγοντας πια καλύτερα τους ανθρώπους που θα βάζεις στη ζωή σου.

Κατέληξες να γίνεις πιο ανεξάρτητος και πιο χαλαρός, αλλάζοντας έτσι σε έναν τύπο πιο ευχάριστο, που δεν έχει ανάγκη να πάρει κάτι από τον φίλο του, αλλά μόνο να προσφέρει λίγη από την πληρότητά του.Γαμώτο! Κατέληξες να πίνεις έναν γαμάτο καφέ το πρωί, όποτε γουστάρεις, μόλις ξυπνάς. Τι παραπάνω μπορεί να θέλει κανείς από αυτό;

Πάρε τώρα τηλέφωνο 10 άτομα για να το γιορτάσετε.

Η Checklist είναι ένα δι-εβδομαδιαίο newsletter για την παραγωγικότητα, τους στόχους, τη ζωή στο εξωτερικό, τη διαχείριση του χρόνου και ότι επηρεάζει τη ζωή μας.

Γίνε μέλος μαζί με 600+ αναγνώστες για να λαμβάνεις την Checklist στο email σου.

Η κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα.

Σχόλια:

foithths_20

χμμ ωραιο κειμενακι...αρκετα επιβοηθητικο!Εγω ας πουμε δεν το κανω ποτε αυτο,νιωθω αρκετα αβολα.Αλλο ενα θεμα ομως που θα μπορουσες να αναπτυξεις ειναι η διαχειριση χρονου,η βαρεμαρα και η αναβλητικοτητα και το κλασικο 'πως να κανεις τους αλλους να λυσανε για την παρεα σου '...good job boy!

john1996

Πολυ ωραιο αρθρο φιλε και πολυ ενδιαφερον! Συμφωνα απολυτα με αυτα που λες και ηδη εφαρμοζω μερικα απο αυτα

Alexandros Emexezidis

@foithths_20: Είναι πολύ λογικό να αισθάνεσαι άβολα, όλα ξεπερνιούνται όμως αν το θελήσεις ποτέ. ;) @john1996: ;) Λίγο-λίγο θέλει - χωρίς βιασύνες.

sophia

ωραια τα λες! συμφωνω οσο δεν παει.. γαματο αρθρο.

Vangelis

Πολύ σωστό άρθρο Άλεξ .. Συμφωνώ απολύτως κ θέλω να πω πως πέρασα πολύ ευχάριστα διαβάζοντας το άρθρο σου , πίνοντας μόνος μου το δικό μου καφεδάκι ..

Pilotos

Σωστή η επέμβαση Άλεξ.Έκοψες αρκετή πολυλογία και μπορώ να πω πως βελτιώθηκε πάρα πολύ το άρθρο! Προσωπικά,πιστεύω πως πριν τον καφέ και την βραδινή έξοδο δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αρχίσεις να βγαίνεις μόνος σου από την βόλτα για περπάτημα/τρέξιμο ή ακόμα καλύτερα με το ποδήλατο. Επίσης οι επισκέψεις στην βιβλιοθήκη της σχολής όπου θα βρεις και πολλούς γνωστούς(άσε που μπορεί να περάσεις και κάνα μάθημα)αλλά και ο εθελοντισμός είναι τα πρώτα βήματα που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος χωρίς να νοιώθει άβολα.

Alexandros Emexezidis

@Pilotos: Πολύ ωραίες οι ιδέες σου! Η βιβλιοθήκη είναι ένα από τα πιο αποδεκτά μέρη για να κάτσεις 'μόνος' σου, οπότε μπορεί να είναι μια καλή αρχή για να αισθανθεί κάποιος άνετα.

Stratos

Πολυ ωραίο άρθρο :) Εδώ και 2 χρόνια έχω πάει μόνος για ποδήλατο, για καφε ή στη βιβλιοθήκη αμέτρητες φορές. Επίσης, έκανα και το επόμενο βήμα πέρσι το καλοκαίρι, ταξίδι μόνος. Πραγματική απόλαυση! Το καλύτερο σημείο είναι όταν σε ρωτάνε 'με ποιον;' και άπαντες 'μόνος μου'. Δεν μπορούν να ούτε να το φανταστούν...

Anonymous

οντως,πολυ καλο θεματακι και λογικο,ομως δυσκολα εφαρμοσιμο..τουλαχιστον στην αρχη,γτ ολο και καποιο κομπλεξ θα σου αλλαξει τα σχεδια για μοναχικες εξοδους..πεσ ομως οτι τα καταφερνεισ και βγαινεις..αν εισαι σε σχεση,πως στο καλο πειθεισ τον αλλον οτι δεν ψαχνεσαι,δεν συμβαινει τπτ,απλα προτιμας αντι να βγεις με την 'ψευτο'παρεα απο την σχολη και να χασεισ το χρονο σου με χαζοκουβεντες,να πιεις ηρεμα ενα καφε μονοσ??για πες..

Alexandros Emexezidis

@Ανώνυμος: Κατ' αρχήν δεν είμαι σίγουρος για τον αν είσαι Ανώνυμος η Ανώνυμη... Οπότε θα σου απαντήσω γενικά. Νομίζω πως δεν χρειάζεται προσπάθεια για να πείσεις κανέναν. Όσο απλά και ειλικρινά βγαίνεις για έναν καφέ, δεν αλλάζει τίποτε ουσιαστικό πάνω σου με το αν έχεις κάποιον άλλον μαζί σου η με το αν είσαι μόνος σου. Δεν χρειάζεται να πείσεις κάποιον ξένο ότι βγαίνεις μόνος από επιλογή - μονάχα τον εαυτό σου πρέπει να πείσεις: Να τον πείσεις, τουλάχιστον, ότι όλοι οι φόβοι και οι προκαταλήψεις είναι δημιούργημα σου. Τώρα, στην περίπτωση που έχεις σχέση και σου την πέσει κάποιος/κάποια, εξ' αρχής δεν νομίζω ότι θα σου την πέσει κάποιος περισσότερο αν είσαι μόνη και πίνεις καφέ, παρά με το αν ήσουν με παρέα. Δυστυχώς αυτό, γιατί το 'πέσιμο' μπορεί να το χρησιμοποιούμε συνήθως με την αρνητική, καγκούρικη, βρωμιάρικη έννοια, αλλά μια «προσέγγιση λόγω έλξης» από ένα αγόρι σε μια κοπέλα (ή και το αντίθετο) είναι η πιο λογική βάση για την αρχή μιας νέα γνωριμίας με κάποιο άτομο που μπορεί να καταλήξει να σημαδέψει τη ζωή σου. Μπορεί ο μελλοντικός άντρας σου να είναι εκείνος που θα σου μιλήσει, όταν είσαι μόνη. Φυσικά, το να είναι κάποια κοπέλα μόνη (η και αγόρι) για μερικούς θα είναι διευκόλυνση στην προσέγγισή τους, αλλά κάποιοι άλλοι μπορεί να το βρίσκουν ως δυσκολότερο, αφού ένας άνθρωπος που πίνει μόνος του καφέ μπορεί να βγάζει την εντύπωσει ότι απλά θέλει την ησυχία του, να μην το ενοχλήσουν. Προσωπικά, αν ήθελα πολύ να μιλήσω σε μια κοπέλα θα το έκανα σε κάθε περίσταση, είτε έπινε καφέ μόνη, είτε ήταν στο κλαμπάκι με την παρέα της, είτε έπλεκε. Για τον μέσο άνθρωπο, πάντως, μια κοπέλα ανάμεσα σε μια γυναικόπαρέα στο κλαμπάκι είναι πολύ πιο προσεγγίσιμη από μια που πίνει μόνη της καφέ. Αν όμως κάνεις κάτι που θεωρείται «εκκεντρικό» για τον μέσο 20χρονο, όπως το να βγαίνεις μόνη, και σε προσεγγίσει κάποιος, υπάρχει και μεγάλη πιθανότητα να σε προσεγγίζει επειδή εξ' αρχής του προκάλεσε ενδιαφέρον η διαφορετικότητά σου. Τέλος πάντως, μπορείς να δεις ότι υπάρχουν άπειρες πλευρές στο θέμα. Τελικά, το μόνο που έχω να πω είναι πως αν φοβάσαι να κάνεις κάτι (όπως το πολύ απλό πράγμα που αναφέρουμε στο άρθρο) μπορείς να βρεις αμέτρητες δικαιολογίες για να μην το κάνεις, και να πείσεις και τον εαυτό σου ότι έχεις δίκιο. Από την άλλη, η μαγκιά, αυτό που σε κάνει ελεύθερο, είναι να ακούς ξεκάθαρα την θέλησή σου, την πρωταρχική σου θέληση και απλά να πράττεις - με χαμόγελο. ;)

Nikos Darkman

Θα επαναλάβω αυτά που είπα την προηγούμενη φορά για το άρθρο 'Πώς να βγεις με το πιο ενδιαφέρον άτομο στον κόσμο-τον εαυτό σου'. Έκανα μια αναφορά στο ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός μπορεί να επηρεάζει την απόφαση 'βγαίνω μόνος'. Ένας 19χρονος gay που απομονώθηκε από το φόβο μην τον ανακαλύψουν κάποια στιγμή θα νιώσει την ανάγκη να πάει κάπου που έχει άτομα 'όπως εκείνον' (π.χ. σε ένα gay-bar). Αν λοιπόν δεν ξέρει άλλους gay (για να τον συνοδέψουν στο gay-bar), υπάρχουν δύο επιλογές: είτε να μείνει σπίτι να κλαίει τη μοίρα του επειδή γεννήθηκε gay, είτε να βγεί μόνος. Ένας οδηγός για gay που φοβούνται να βγουν μόνοι στα gay-bar βρίσκεται εδώ: http://agapiparakseni.blogspot.com/2011/05/blog-post_04.html

Anonymous

τέλειο άρθρο!!! ειδικά για το σινεμά συμφωνώ 100%!

Ρέι

Είχα πρωτο-εφαρμόσει τη τακτική 'βγες έξω μόνος σου' πριν κάποια χρόνια,στη 3η λυκείου όταν η παρέες μου προτιμούσαν να 'ξελαμπικάρουν' στο facebook αντί για τα μέχρι τότε στέκια μας. Παντα θεωρούσα μαγαζιά έλξης αυτά που είχαν αρκετό κόσμο στη μπάρα.Και αν το μαγαζί 'δεν έχει πολύ δουλειά'τότε σερβιτόροι ή μπαρμαν μπορεί να σου πιάσουν τη κουβέντα από μόνοι τους.Αν είσαι και γνωστός τους,ακόμη καλύτερα. Σε περίπτωση,όμως,που δε θέλεις να πας στο στέκι που μέχρι τώρα σύχναζες (ισως με τη παρέα-συμβιβασμό)αλλά να δώσεις έμφαση στη περιπέτειά του να βγαίνεις μόνος πηγαίνοντας σε κάποιο άγνωστο σε σένα μαγαζί,υπάρχει το ενδεχόμενο στο μπάρ που θα καθίσεις,ο μπάρμαν να μην είναι τόσο ομιλητικός.Αν είναι και βράδυ και δε μπορείς να διαβάσεις κάποια εφημερίδα-περιοδικό,το πιο πιθανό είναι να βρίσκεσαι σε ένα εσωτερικό δίλημμα-να αρχίσεις το κάπνισμα ή όχι;- τι κι αν έκανες καιρό να το κόψεις(προσωπικές σκέψεις&εμπειρίες)ΜΗ ΣΕ ΡΙΧΝΕΙ ΟΜΩΣ. Φυσικά,η καλή διάθεση είναι απαραίτητο συστατικό.Βασικά,πρέπει πριν καν βγεις,να το έχεις σχεδόν πιστέψει οτι θα περάσεις καλά (ή/και οτι θα κάνεις κάποια νέα γνωριμία) Επίσης,σε μέρη που σχετίζονται με τα προσωπικά σου ενδιαφέροντα π.χ. μια ομάδα θεάτρου,μια λέσχη κινηματογράφου,μια συναυλία,ένα φεστιβάλ κόμικ κ.α το πιο πιθανό είναι να περάσεις καλά ή με 'ομοιδεάτες' σου ή μόνος. Φιλικά,Ρέι.

Alexandros Emexezidis

@Ρέι: Για να ξεκίνησες από 3η Λυκείου, πρέπει να είσαι αρκετά προχωρημένος! :p Well done.

Anonymous

Καταρχήν οφείλω να ομολογήσω πως εχω μείνει άναυδη..από τον θαυμασμό μου κ μόνο για το άρθρο σου έγραψα σχεδόν μια σελίδα σχόλιο κ καταλαθος βγήκα και πααααει !!... Anyway θα προσπαθήσω να θυμηθώ μερικές ατάκες μου...Καταρχάς δύσκολα συναντάει κάνεις ανθρώπους με την δίκη σου ιδιοσυγκρασία,το δικό σου'αγώνα'...μπορώ ως ένα βαθμό να σε πω και'κλέφτη'γιατί διαβάζοντας το άρθρο σου βρήκα σε πολλά σημεία τον εαυτό μου..οπότε θα μπορούσα να το είχα γράψει και εγώ και να με θαυμαζες εσυ τώρα...:P όπως και να χει όμως μπορώ να πω πως εχω εκπλαγεί με τις σκέψεις σου..ένας άνθρωπος για να γράφει με τέτοιο πάθος κάθε λέξη πρέπει ή να έχει περάσει πολλά στη ζωή του ή να ήταν τόσο κενός που ξαφνικά άρχισε να συνειδητοποιεί τι μπορεί να κάνει...χαίρομαι που μπόρεσα και διάβασα το άρθρο σου και ταυτίστηκα με αυτό..αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι προσπαθείς μέσω του'εγώ'κάθε ανθρώπου να φέρεις στην επιφάνεια τον εαυτό του ως προς το'εμείς'..αυτό που θέλω να πω είναι ότι σπας τα κατεστημένα της χώρας μας ως ένα βαθμό κ μιλάς για ελευθερία τόσο σωματική όσο και πνευματικοί..οι άνθρωποι έχουν την τάση να αναζητούν τα'στάνταρ'τους με βάση την πρώτη όψη..λάθος..και συ προσπαθείς αυτό χωρίς να φανείς κλισέ να το σπάσεις με τον πιο απλό τρόπο..μιλώντας γιαυτό το οποίο μας αφορά όλους ..Βέβαια σαν άνθρωπος εχω μια θεωρία στη ζωή μου ας το θέσω έτσι,δεν δίνω ποτε συμβουλές σε ανθρώπους τις οποίες εγώ δεν εφαρμόζω σε μένα..θεωρώ πως κάθε άνθρωπος γνωρίζει καλή ποια είναι η σωστή συμβουλή κ απόφαση που πρέπει να πάρει,αλλά όπως προειπες λόγω της ανασφάλειας και του εξευτελισμού ορισμένες φορές,χάνουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας κ καταφεύγουμε σε συμβουλές κ συζητήσεις μόνο και μόνο για να καλύψουμε την αγωνία και τν φόβο της είδη υπάρχουσας συμβουλής που οι ίδιοι έχουμε πάρει..Θα κλείσω τη κουβέντα(για να μην γίνομαι και φορτικη και ξερόλας)με το ότι κατά κάποιο τρόπο πιστεύω πως κάθε συμβουλή και άποψη σου την υποστηρίζεις και την εφαρμόζεις με τόσο πάθος και έντονο συναισθηματισμό που σε κάνει να διαφέρεις..απλά συνεχίσει να'αγωνίζεσαι'για τους δικούς σου φόβους και πάθη μέσα από το blog σου βοηθώντας και κάποιους άλλους να καταλάβουν το νόημα..(οποίο και αν είναι για τον καθένα ξεχωριστά)... Υστερόγραφο:με ξενύχτησες οπότε θα αναπληρώσεις..Καληνύχτα..

Alexandros Emexezidis

@ανωνυμη: 'Δεν δίνω ποτέ συμβουλές που δεν εφαρμόζω η ιδια'. Ειδικά εδώ, νομίζω πως συμφωνούμε απόλυτα. Ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο (σχεδόν ολόκληρο post) comment σου. ;-)

Nikos Darkman

Αγαπητή ανώνυμη, θέλω να αναφερθώ στην ατάκα σου 'σπας τα κατεστημένα της χώρας μας'. Το 'βγαίνω έξω μόνος' είναι όντως ένα θέμα ταμπού για την Ελλάδα αλλά εγώ (καθώς είμαι ελληνόφωνος αλλά όχι Έλληνας) θα έλεγα ότι παρατηρείται σε ολόκληρο τον ελληνόφωνο γεωγραφικό χώρο (Ελλάδα+νότια Κύπρος). Όταν ήμουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη γνώρισα μια καθηγήτρια η οποία ήταν Αγγλίδα και δούλεψε για πολλά χρόνια στην Ελλάδα ως καθηγήτρια αγγλικών. Λέει ότι κάποτε ένας μαθητής τη ρώτησε πώς να πει στα αγγλικά 'βγήκα έξω με την παρέα μου'. Καθώς λέει η ίδια, δυσκολεύτηκε να βρει μια αντίστοιχη λέξη. Στα αγγλικά υπάρχει η έκφραση 'I went out with the gang' αλλά έχει κάποια αρνητική χροιά, καθώς η λέξη gang μπορεί επίσης να σημαίνει 'συμμορία'. Στα ελληνικά λες 'βγήκα έξω με την παρέα μου' και εννοείς την παρέα με την οποία βγαίνεις τα τελευταία 10 χρόνια και με την οποία θα βγαίνεις για τα επόμενα ίσως άλλα τόσα χρόνια. Μπορεί να υπάρχουν άτομα εκτός παρέας που θέλουν να σε προσεγγίσουν αλλά δεν μπορουν μέσα σε τόσο κόσμο που σε περιβάλλει. Ακριβώς σ' αυτό το σημείο η παρέα γίνεται ένα ασφυκτικά στενοκοπημένο κλουβί. Και κάτι άλλο: ως gay, καθώς βλέπω το πιο πάνω ζήτημα από την gay οπτική γωνία, εισηγούμαι να διαβάσεις αυτό: http://www.10percent.gr/stiles/neraida/2826-2012-05-01-08-35-02.html

Anonymous

φιλαρακο καταρχας μπραβο για το θεματακι που ανεβασες..μπραβο και παλι μπραβο!!!Ολα ομως ευκολα στα λογια δυσκολα στην πραξη..Δεν θα πολυλογησω το εκανα μια φορα για ποτο και αισθανθηκα αβολα αν και τελικα περασα ομορφα!Στην συγκεκριμενη φαση ομως βρισκομαι σε ενα μερος αγνωστο με δυνατοτητα 0 να κανω κυκλο γνωριμιων λογο απουσιας καποιας δραστηριοτητας οπως σχολη δουλεια γυμναστηριο..Τα μεροι που μαρεσουν ειναι κυριος καγκουρικα οπως τα ονομαζουν πολλοι δηλαδη καφε με νταμπαντουρι και φισκα στον κοσμο..ο λογος διοτι μαρεσει να γνωριζω κοριτσια και τα μονο μαγαζια που θα βρω στανταρ ειναι αυτα..το θεμα μου,τα βρισκω δυσκολα στο να παω μονος σε ενα τετοιο μαγαζι διοτι εδω μεσα λεμε το σωστο το οποιο ειναι οτι το να βγεις μονος ειναι κατι το νορμαλ αλλα εκει εξω οι αλοι ειδικα σε ενα τετοιο μαγαζι ειναι σιγουρο πως θα σε δουν καπως..τι λες φιλε Αλεξ?θα το επειχειρουσες?Καλα για αυτο ειμαι συγουρος αλλα για να μην αισθανεσε αβολα καθος δεν εχεις με τι να ασχοληθεις?πιστευω εγιναν κατανοητοι οι προβληματισμοι μου και αν εχεις χρονο περιμενω μια απαντηση!:)

Alexandros Emexezidis

@Ανώνυμος: Γειά σου φίλε μου. Λοιπόν, νομίζω ότι το 'μόνος έξω' έχει πολλές έννοιες. Το βασικότερο κομμάτι, πριν πω οτιδήποτε άλλο, είναι ότι περνάς σίγουρα καλά βγαίνοντας έξω μόνος σου ΜΟΝΟ όταν το κάνεις από επιλογή σου. Προσωπικά, έχω φτάσει σε μια τέτοια φάση - μόνο όμως μετά από πολλές φορές που το έκανα από ανάγκη (γιατί δεν ερχόταν κανείς έξω, δεν είχα κάποια ενδιαφέρουσα παρέα). Οπότε, αν το κάνεις από ανάγκη μην περιμένεις ότι απαραίτητα θα είναι τέλεια - απλά το κάνεις για να κυνηγήσεις την πιθανότητα να συμβεί κάτι (τυχαία), που είναι μεγαλύτερη από το να κάτσεις μέσα στο σπίτι. Όσον αφορά τα 'καγκούρικα' μέρη, δεν νομίζω ότι είναι το κατάλληλο μέρος για να βγεις μόνος, εκτός κι αν πιάσεις κονέ με τους μπάρμαν και τους σερβιτόρους, οπότε θα είναι σαν να είσαι 'του μαγαζιού' και ψιλο-είσαι με τα φιλαράκια σου. Επαναλαμβάνω πως αυτό δεν αφορά εσένα, αλλά τον σκοπό σου: Να γνωρίσεις γκόμενες. Γιατί πρέπει να είσαι πολύ υπέροχος τύπος για να βγεις σε ένα τέτοιο μαγαζί μόνος και να μη φανείς στις γκόμενες 'παράξενος' και άλλα παρεμφερή. Πάντα, όλα είναι θέμα διάθεσης. Αν πας κάπου μόνος σου και δεν κάτσεις σε ένα μπαρ με το ουίσκυ να κοιτάς τα μπουκάλια ήσυχος αλλά κάνεις συνεχώς γνωριμίες, για εμένα δεν διαφέρει από το να πας με την παρέα σου και να κάνεις γνωριμίες. Μπορείς όμως; Εγώ νομίζω πως 90% των περιπτώσεων δεν θα μπορούσα σε ένα καγκουρομάγαζο. Δεν τραβάει. Από την άλλη, αν πάω μόνος σε μια μπυραρία, ακόμη κι αν δεν ξέρω μπαρμαν και ιστορίες, είναι εύκολο να αράξω, να μιλήσω με τον μπαρμαν και μετά πολλές φορές να γνωρίσω διπλανές παρέες - ΟΧΙ με το ζόρι, αν τύχει! Ποτέ με το ζόρι τίποτα! Όσο όλα συμβαίνουν χαλαρά, τότε όλα πηγαίνουν καλά. Αν θέλεις να γνωρίσεις γκόμενες και να βγαίνεις σε καγκουρομάγαζα προτείνω να φας τον χρόνο σου στο να βρεις τον πιο γαμάτο, διασκεδαστικό, γκομενιάρη, ωραίο τύπο, να του πεις «γεια σου, έλα να κάνουμε παρέα γιατί φαίνεσαι γαμάτος!» και να βγείτε μαζί - καταλήγοντας να περάσετε τέλεια, μαζί με γνωριμίες που θα έρθουν πολύ πιο εύκολα... Αυτά! ;)

Anonymous

Αλεξ ευχαριστω για τον χρονο σου..Ξερεις κατι οσον αφορα το τελευτεο που ειπες στο να βρω ενα παιδι για παρεα σαν και εμενα ειναι σωστο και αλωστε ετσι ειμαι στην πολυ μου..εδω ομως ειναι δυσκολο να κανω κυκλο οπως ειπα γιατι ειμαι σε ενα αγνωστο μερος χωρις καποια ασχολια οπως σχολη δουλεια κτλ..οποτε μου ειναι δυσκολο και το θεμα επισεις ειναι οτι πλεον οπως λες και εσυ δεν θελω να εχω αναγκη κανεναν για να βγω εξω και ο καθενας βγενει εξω με τον σκοπο του..κυριος σκοπος να ξεσκασεις και μετα καποιοι υπολοιποι στοχοι οπως ανεφερα στο να γνωρισω κοριτσια..Τωρα θα μου πεις χωρις να εχω συνηθησει να παω σε ενα τετοιο μαγαζι ειναι δυσκολα για αρχη αλλα εκει πραγματικα μαρεσει και δεν εχει εδω που ειμαι αλλα μεροι να κανω την αρχη οπως μπυραριες και ηρεμα μπαρακια..μονο καφενια και ολα τα καφε(αυτα τα λιγα δηλαδη ειναι καγκουρικα)το κυριος θεμα μου ειναι οτι πες πως πηγενω..με τι θα ασχολουμε?Δεν ειναι οπως τα πρωινα που περνεις μια εφημεριδα κατι να ασχοληθεις τελος παντων..Στο club πιστευω πινεις τα ποτακια σου και ξεχνιεσε οπως και εκανα την μοναδικη φορα που το τολμησα..anyway ρε φιλαρακο αυτο που εχω παντος να πω ειναι οτι το να βγει καποιος μονος ειναι κατι απολυτος φυσιολογικο και ομορφο αλλα δυστηχος για την Ελλαδαρα μας αποτελει μεγαλο ταμπου και εκει κολαω οπως και ολοι μας!Θα το προσπαθησω ομως γιατι πιστευω πως πραγματικα αξιζει!!! :)

Alexandros Emexezidis

@Ανώνυμος: Καλή επιτυχία από εμένα! Η αλήθεια είναι πως εγώ αναφέρομαι κυρίως σε ένα περιβάλλον τουλάχιστον 'μικρής πόλης' όπως τα Γιάννενα - αν και ο ίδιος έρχομαι από κωμόπολη. Εκεί τα πράγματα πάντα είναι χειρότερα... Έχεις δοκιμάσει να πηγαίνεις λίγο παραέξω για καφέ; Εγώ αυτό κάνω συνήθως όταν είμαι στην περιοχή μου. Τέλος πάντως, αν βγάλεις καλή άκρη στο θέμα, περιμένω καινούριο comment. ;)

mariaaa

Ειναι τ πρώτο άρθρο που διαβάζω σε αυτό το σαιτ . Πραγματικά όταν άρχισα νά τ διαβάζω μέχρι νά φτάσω στο τέλος του ήταν σαν νά βλέπω μια από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μου ως φοιτήτρια νά καταφέρω νά νιώθω ελεύθερη χωρίς νά εξαρτούντάι οι καφέδες κ οι βόλτες μου από την παρέα μου . Αυτό το καλοκαίρι άρχισα νά κάνω διαδρομές με το ποδήλατο μόνη μου πήγαινα σε έρημα μέρη καθόμουν κοιτούσα την θάλασσα κ ήρεμουςά . Κ αυτό ήταν μονο η αρχή μετά από αυτό το άρθρο θέλω νά διώξω όλες μου τις άνάσφαλέιες κ θα τ κάνω σ ευχαριστώ που μου άνοιξες φα μάτια νά καταλάβω το πόσο σημαντικό ειναι το νά κανείς πράγματα με το εαυτό σου

A Botsis

Φίλε, εγώ το εφάρμοσα αυτό το καλοκαίρι, πήγα πολλές φορές μόνος μου στην θάλασσα, στην αρχή μου λέγανε όλοι που θα πας μόνος σου! και τέτοια, αλλά τελικά εγώ πιστεύω ότι έκανα πολύ καλά αντί να παρακαλάω το έναν και τον άλλον, πήγαινα μόνος μου, έκανα και τα μπάνια μου και τις γυμναστικές μου, ξέσκαγα, πέρναγα πολύ καλύτερα από τους υπόλοιπους που καιγόντουσαν στα διαμερίσματα!

Nikos Darkman

A. Botsis, είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες με την παραλία. Συχνά πάω στην παραλία μόνος μου και προσεγγίζω παρέες ρωτώντας αν θέλει κάποιος να παίξει ρακέτες μαζί μου. Μερικοί δέχονται, μερικοί όχι. Είναι όμως ένας τρόπος να γνωρίσεις κόσμο. Αν είσαι μέσα στο ασφυκτικά στενοκοπημένο κλουβί που κάποιοι αποκαλούν 'παρεά' είναι κάπως δύσκολο να βρεις.

Anonymous

Μου άρεσε πάρα πολύ το κείμενο και ποιό πολύ μου άρεσε ότι επίτελους υπάρχει ένας άνθροπος που να με καταλαβένει !!!! ΜΠΡΑΒΟ Άλεξ!!!!!!!

Alex Emexezidis

@Ανώνυμος: ;)

Anonymous

proskunw...!kataplhktiko ar8ro gemato nohma!!!!!!!! ;)

Anonymous

Θα σου πω ομως κατι φιλε και θα σταθω κυριως στο σημειο που ειπεσ πως οι αλλοι δεν θα δωσουν σημασια που καθεσαι μονος σου και σιγα μην πουνε:'κοιτα αυτον τον καρμοιρη καθεται μονος του' οπως δηλωσες.Σε πληροφορω λοιπον φιλαρακο μου επειδη οι ανθρωποι εχουν κακια και προδιαθεση να σχολιασουν και να κριτικαρουν και να υποτιμησουν και να κοροιδεψουν ,φαινομενο της εποχης καθως ετσι κατηντησαν οι ανθρωπινες σχεσεις θα σχολιασουν σιγουρα το γεγονος οτι καθεσαι μονος σου εκτος καποιων χαλαρων και καλων ανθρωπων .Διοτι δοξα τον θεο φιλε μοθ υπαρχει και το καλο στους ανθρωπους σημερα ,αλλα δυστυχως ειναι υποσκελησμενο του κακου γιαυτο υπαρχει και τοση αρνητικοτητα και μιζερια. Για σκεψου το λιγο αυτο που σε εγραψα και αν το σκεφτεις αντικειμενικα ειμαι σιγουρος πως θα καταλαβεις πως ισχυει...

Alex Emexezidis

@Ανώνυμος: Όπως το έχω πει πολλές φορές: Άν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι άβολα, τότε αυτός δεν είναι το ότι πίνεις καφέ χωρίς παρέα τη δεδομένη στιγμή. Ο λόγος θα είναι κάτι άλλο, κάτι πιο βαθύ, όπως ίσως 'το ότι δεν έχεις παρέες' ή το ότι 'δεν αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου'. Αυτό που μοιράζομαι στο ποστ, είναι η χαρά του να περνάς χρόνο μόνος σου, ενώ στη ζωή σου έχεις παρέες και φίλους. Φυσικά, δεν ταιριάζει σε όλους - αυτό εννοείται. ;) Πάντα, όμως, αν ξένοι άνθρωποι σε κοιτάνε στραβά, για οποιονδήποτε λόγο, είναι δικό τους πρόβλημα. Ένας κανόνας της ζωής είναι πως, αν δεν σε κοιτάνε έστω και λίγοι στραβά, τότε δεν κάνεις και τίποτα ενδιαφέρον..

Nikos Darkman

Είναι αλήθεια ότι στις ελληνόφωνες χώρες υπάρχει προκατάληψη ενάντια σε εκείνους που πηγαίνουν ασυνόδευτοι στα μπαρ. Μερικές φορές, όταν σε ρωτάνε 'πού είναι η παρέα σου;' είσαι αναγκασμένος να λες ψέματα για να επιβιώσεις (βλ. εδώ: http://www.10percent.gr/stiles/neraida/2826-2012-05-01-08-35-02.html) Υπάρχουν βέβαια κάποιες ελπίδες, αν κρίνω από αυτά που διάβασα εδώ: http://www.10percent.gr/stiles/neraida/3248-2013-07-28-09-36-30.html Θα ήθελα όμως να εστιάσω σε μια λέξη-κλειδί που είπε ο Ανώνυμος: ΜΙΖΕΡΙΑ. Όλοι και όλες βγαίνουν στα μπαρ με παρέα. Ως αποτέλεσμα, δεν επιδιώκουν να γνωρίσουν άλλα άτομα. Στο τέλος, τα μπακούρια επιτρέφουν μόνοι και μόνες σπίτι τους, με την ευχαρίστυση, ας μου συγχωρεθεί το λάθος της ορθογραφίας, που σου επιτρέπει να γνωρίσεις τόσο καλά τον εαυτό σου μέχρι το σημείο να πιστέψεις ότι έχεις χαρτογραφήσει το σύμπαν και δεν υπάρχει τίποτε άλλο παραπέρα.

samito

Συγχαρητήρια για το άρθρο! Μπορώ να πω, ότι έχω εφαρμόσει τα μισά από αυτα. Και μάλιστα δεν νιώθω καθόλου αβολα. Κρίμα όμως που νιώθω μια ανασφάλεια στο να βγω έξω μόνη μ το βράδυ, συγκεκριμένα για ποτό. Ελπίζω σύντομα να το επιχειρήσω και αυτό. ...Και θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα με μια μικρότερη φίλη μου. Απορούσε πως είναι δυνατόν να βγαίνει κανείς μόνος του. Πάντως, να μην ξεχάσω να της στείλω το άρθρο αυτό, μπας και καταλάβει τι εννοούσα :)

Alex Emexezidis

@Samito: Ευχαριστώ ;) Σε κάθε περίπτωση, μην ξεχνάς: Το να βγεις μόνη σου το βράδυ δεν είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε απαραίτητα όλοι. Το βραδάκι για μένα, όσον αφορά την μοναχικότητα, έχει να κάνει με ένα καλό περπάτημα στην πόλη για να σκεφτώ και να γεμίσω έμπνευση. Σε μπαράκι πάντως μόνος, δεν είναι καλή ιδέα - εκτός κι αν πας σε στέκι γνωστών για χαλαρή μπυρίτσα. ;) Αλλά για φαγητό, αν θες χρόνο μόνος σου, είναι όλα τα λεφτά (ή σινεμά...)

Anonymous

@ελπίδα Άρχισα να διαβάζω το άρθρο γιατί 'googlαρισα'...βαριέμαι να κάνω μόνη μου ποδήλατο(!!) δλδ. θέλω παρέα. Το κίνητρο για να πάω μονη μου για καφέ ήταν μια καθηγήτρια μου που κάποτε είχε πει οτι πάει αρκετά συχνά μόνη της για καφέ γιατί της αρέσει να παρατηρεί τον κόσμο.. Μού κίνησε λοιπόν την περιέργεια έτσι όπως το έθεσε και κάπως έτσι ξεκίνησα ... Πολύ ωραία εμπειρία..λίγο άβολα στην αρχή αλλά μετά το βρίσκεις. Όλα καλά με τον καφέ κ τη βόλτα..έλα όμως που δεν μπορώ να ξεκουνηθώ να πάω για τρέξιμο ή για ποδήλατο ή γυμνστήριο μόνη μου?? Μου φαίνετε τοοοοσοοο δύσκολο..του στυλ..'οκ πήγα με το ποδήλατο, έφτασα εκει που ήθελα κ τώρα..?' Ξέρω ότι ακούγεται(διαβάζεται) χαζό όμως μου φαίνεται πολύ διαφορετικός ο καφές από το ποδήλατο..

Alex Emexezidis

@Ελπίδα: Έχει πολύ πλάκα το ερώτημα σου (για μένα) γιατί πάντα έβρισκα το να κάνεις ποδήλατο η τρέξιμο μόνος σου απόλυτα λογικό - ενώ από την άλλη ο καφές χρειάστηκε λίγο χρόνο για να τον συνηθίσω. Λες 'οκ πήγα με το ποδήλατο, έφτασα εκει που ήθελα κ τώρα..?' Νομίζω πως εκεί υπάρχει η 'λύση' του προβλήματος σου. Γιατί πηγαίνεις για ποδήλατο; Είναι επειδή θέλεις πραγματικά να φτάσεις κάπου; Είναι επειδή θέλεις να γυμναστείς; Είναι επειδή θέλεις να μείνεις μόνη σου ... ή είναι για να ξεφύγεις έμμεσα από κάτι; Ελπίζω να περιγράφω καλά τις σκέψεις μου... :p Γιατί για μένα, το ποδήλατο είναι αυτοσκοπός. Μου αρκεί να κάνω ποδήλατο απλά γιατί είναι απίθανο. Με κάνει να αισθάνομαι απελευθερωμένος, γυμνάζομαι και γνωρίζω την πόλη απ' έξω. Γι' αυτό και ποτέ δεν αναγκάστηκα να ψάξω παρέα. Αντιθέτως, νομίζω πως η παρέα στο ποδήλατο περισσότερο με αναγκάζει να καθυστερώ και να έχω το μυαλό μου κάπου, παρά να απολαμβάνω την δραστηριότητα... ;)

Anonymous

Μου φανηκε πολυ ενδιαφερον το κειμενο και αν και σπανια σχολιαζω θα σχολιασω εδω.παρεπιπτοντως ειναι σαββατοβραδο και για αλλο ενα βραδυ,θα κατσω στο δωματιο μου μπροστα απο το πισι.βασικα εδω και τρεις μηνες που απολυθηκα απο το στρατο δεν εχω βγει κανενα σαββατο βραδυ,εχω βγει εξω ελαχιστα γενικα.πραγμα που ειναι πολυ δυσκολο ψυχολογικα,να απολυεσαι απο το στρατο,μια μοναδικη μερα για τη ζωη καποιου αντρα στην ελλαδα,ωντας 'ελευθερος' και αντι να κανεις κατι για να το γιορτασεις,να ευχαριστηθεις την ελευθερια σου,να ενταχθεις παλι στην κοινωνια,να κλεινεσαι παλι σε μια χειρορετη φυλακη,μια φυλακη οπου απο αυτην δεν απολυεσαι ποτε:του ευατου σου. Καταρχας πιστευω υπαρχει ενα διαχωρισμος απο το να πας για τρεξιμο/ποδηλατο/αθλητισμο γενικα,καποιο αλλο χομπυ μονος σου,ειναι πραγματα που τα κανεις κατεγοχην μονος σου και δεν ειναι τιποτα φοβερο.το να πας ομως για καφε,για μπυρα μονος ειναι κατι το τελειως διαφορετικο.αυτα ειναι μερη κοινωνικοποιησης,η μπυρα,ο καφες,το ποτο απλα ειναι το συνοδευτικο και οχι ο αυτοσκοπος οταν πας σε τετοια μερη,ειναι μερη που εκει περα βρισκονται ατομα αποκλειστικα για να κοινωνικοποιηθουν με φιλους,γνωστους,ζευγαρια και το να παει εκει καποιος μονος του για να διαβασει και να κατσει μονος του μου φαινεται οτι δεν ταιριαζει με το χωρο.και δεν μιλαω εκ του ασφαλους,απο την ηλικια των 15 ετων αρχισα να παιρνω το λεωφορειο απο την περιοχη μου το βραδυ και να κανω βολτες μονος μου στο κεντρο της αθηνας,ετσι αρχισα να μαθαινω τους δρομους του κεντρου και την κυκλοφορια με τα ΜΜΜ.συγχρονως πηγαινα σε καποια λαιβ μονος μου.θυμαμαι μαλιστα πολλες φορες να εχει τελειωσει η συναυλια μετα τις 12,εγω να εχω χασει το τελευταιο λεωφορειο και να καθομαι επικινδυνες ωρες σε ηλικια 15 ετων μονος μου σε πλατειες του κεντρου της αθηνας να ερθει 5 το πρωι να παρω το λεωφορειο.στους γονεις μου ελεγε οτι θα παω καπου με καποια παρεα ή οτι ειμαι σε καποιον φιλο μου γιατι ντρεπομαι να τους πω οτι τριγυρναω μονος μου.τοτε δεν μου εκανε και τοση αισθηση,αλλα πλεον το να συνανταω παρεες,ζευγαρια που πανε να διασκεδασουν,να γελανε,να κανουν πλακες,να συζητανε ενδιαφεροντα πραματα,να κανουν ενδιαφεροντα πραματα και εγω να τους προσπερναω στο δρομο ή να βρισκομαι διπλα τους με θλιβει και με μελαγχολει πολυ.ακομα και οταν πηγαινα για να κανω ποδηλατο στο παρκο τριτση στο ιλιον,μονος μου και καθομουν με τις ωρες στα παγκακια του παρκου και ακουγα μουσικη και καπνιζα μελαγχολουσα απιστευτα και ηδη η σοβαρη καταθλιψη μου διογκονωταν.οποτε,οντας πλεον 24χρονων εχω αποδεχθει την μοναξια μου,οτι λογω του αγχους μου,των φοβιων μου,της ντροπαλοτητας μου ηταν και ειναι δυσκολο να γνωρισω και να κρατησω ατομο,νιωθω καλυτερα το να περναω αμετρητα σαββατοβραδα,καλοκαιρια,γιορτες στο δωματιο μου,μπροστα απο την υπολογιστη,την τηλεοραση η το κρεβατι παρα να εκθετω τον ευατο μου σε ακομη μεγαλυτερη μελαγχολια οντως διπλα-διπλα σε καταστασεις που δεν εχω την πολυτελεια να ζησω οπως μια ενδιαφερουσα παρεα.

Nikos Darkman

Ανώνυμε, Το ότι πολύς κόσμος πηγαίνει στα μπαρ με παρέα (και εσύ ζηλεύεις που τους βλέπεις) δεν σημαίνει ότι έχουν στο τελος της βραδιάς καλύτερη μοίρα από εσένα. Όπως γράφει και ένα ενδιαφέρον άρθρο στη Lifo και συγκεκριμένα αυτό: m.lifo.gr/lifoland/you-send-it/29709 όλοι (ανεξάρτητα με το αν βγήκαν με παρέα ή χωρίς) καταλήγουν σπίτι τους με συντροφιά ένα άδειο κρεβάτι (εκτός βέβαια από τους ζευγαρωμένους). Οι δε ζευγαρωμένοι ζευγάρωσαν διότι η παρέα τους προξένεψε κάποιον/-α. Ακριβώς εδώ είναι που οσοι έχουν παρέα έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζευγαρώσουν. Στις μη-ελληνόφωνες χώρες δεν χρειάζεται να βγεις με παρέα διότι εκεί ισχύουν άλλες διαδικασίες ζευγαρώματος. Μια τέτοια διαδικασία στα αγγλικά ονομάζεται 'flirt'. Στα ελληνικά δεν υπάρχει ακριβής μεταφραση αυτής της λέξης διότι οι ελληνόφωνοι βασίζονται στην παρέα και όχι στις δικές τους δυνάμεις. Ασχολίαστο βέβαια το ότι στα αγγλικά η λέξη παρέα δεν μπορεί να μεταφραστεί ακριβώς. Εννοείται βέβαια ότι όσα έχω γράψει ισχύουν κυρίως για άτομα του δικού μου σεξουαλικου προσανατολισμού αλλά δεν αποκλείεται να ισχύουν και για τους υπόλοιπους ελληνόφωνους.

Alex Emexezidis

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Alex Emexezidis

@Ανώνυμος: Αγαπητέ φίλε, το έχω ξαναγράψει κάπου, αλλά θα το ξαναπώ με λίγα λόγια. Στην αρχή που προσπάθησα να βγαίνω μόνος μου το έκανα γιατί έπαιρνα τηλέφωνο κόσμο για καφέ το μεσημέρι κι εκείνοι προτιμούσαν να βγουν το βράδυ. Αλλά εγώ δεν ήθελα να εξαρτώμαι από τα δικά τους ωράρια. Οπότε, έμαθα να πηγαίνω για καφέ μόνος μου και το απόγευμα (ή το βράδυ) να βγαίνω πάλι με παρέα. Έχω περάσει και περιόδους στη ζωή μου που είχα λίγες παρέες αλλά και άλλες που είχα περισσότερες απ' ότι χρειαζόμουν. Όποτε, πάντως, αισθανόμουν μόνος, ήταν (το συνειδητοποίησα εκ των υστέρων) επειδή ήθελα να αισθάνομαι έτσι. Κατά κάποιον τρόπο ήθελα να τιμωρώ τον εαυτό μου. Το να βγαίνεις μόνος σου, πια, για εμένα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το να είσαι στη μοναξιά. Εγώ πια μιλάω για έναν καφέ το πρωί διαβάζοντας τα blogs, και αυτό από επιλογή ή από ανάγκη της ημέρας (π.χ. είσαι ταξίδι σε ένα άγνωστο μέρος). Αν το πρόβλημα είναι η ευρύτερη μοναξιά, τότε το άρθρο δεν μιλάει για σένα. Αυτό όμως που θέλω να μοιραστώ μαζί σου είναι πως αν αποφασίσεις κάποτε πραγματικά να μην είσαι μοναχικός, τότε όλα θα αλλάξουν. Όλα είναι θέμα επιλογής. Φυσικά, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να ρίξεις τις άμυνές σου και να ανοιχτείς σε ξένους. Αλλά, έτσι είναι η ζωή. Καλύτερα με μερικές πληγές από την κατεβασμένη άμυνα παρά 70άρης που μετανιώνει για όσα δεν έζησε. Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον σχόλιό σου. Ελπίζω και το δικό μου σχόλιο να ήταν σχετικό.

ελισαβετ

οκ συμφωνω με οσα λες και μου αρεσουν πολυ αλλα δεν νομιζεις πως το ταξιδι μονος σου ειναι καπως υπερβολικο?να πας να κανεις τι μονος σου?ειδικα τις ωρες που θα πρεπει να εισαι στο ξενοδοχειο/σπιτι/διαμερισμα,ενω με παρεα ειναι διαφορετικα..

Alex Emexezidis

@Ελισάβετ: Ελισάβετ, επέτρεψε μου να σου απαντήσω με ολόκληρο άρθρο, κάποια στιγμή σύντομα. Λίγη υπομονή μόνο - αλλά θα σε καλύψω με το παραπάνω.

Anonymous

Συγχαρητήρια για το άρθρο. Οι απόψεις που διάβασα ταυτίζονται πλήρως με τις δικιές μου. Εκτός από το το γεγονός ότι με έκανε ελαφρώς πιο αισιόδοξη το ότι υπάρχουν άτομα με τα δικά μου πιστεύω, αυτό που με κράτησε καθ'όλη την διάρκεια είναι η οικειότητα που βγάζεις μέσα από το άρθρο και η προθυμία να απαντήσεις σε όλες τις πιθανές ερωτήσεις που μπορεί να είχε κάποιος, ή εσύ ο ίδιος και σου βγήκαν καθώς έγραφες. Το να κάνεις πράγματα μόνος σου απλά και μόνο επειδή το γουστάρεις, είναι για μένα σαν ψυχοθεραπεία.. Και παρ'όλο που είμαι μόλις 17, ήδη κάνω τα περισσότερα που ανέφερες μόνη μου και τα υποστηρίζω. Καλή συνέχεια..

antonis ziko

Κι εγώ κάνω καπια απο αφτα γιατί μου αρεση η το βράδυ πηγενο στην ταράτσα κι ακούω μουσική η βγαινο βόλτα οπου νανε ακούγοντας μουσική κι είμαι 3λύκειου

Anonymous

παρα πολυ ωραιο αρθρο που αγγιζει πολλους απο εμας στη σημερινη εποχη,αλλα εγω θα ελεγα γιαυτους που ειναι μονοι τους οπως και εγω και δεν εχουν παρεες σιγουρα μπορεις να κανεις πραγματα μονος σου κυριως θελει αυτοπεποιθεση και να μην κολλας και πιστεψτε με κανενας δεν θα σας κοιταει περιεργα ισα ισα θα σας θαυμαζει κιολας για το θαρρος που δεν εχουν αυτοι να το κανουν,αλλα η αποψη μου ειναι επειδη το χω βιωσει οτι παντα υπαρχει ενας φιλος μια παρεα εκει εξω η μια κοπελα που περιμενει να συναντηθητε οι ανθρωποι ειμαστε κατα βαση κοινωνικα οντα που θελουμαι τις γνωριμιες και να γνωριζουμαι καινουργια πραγματα και ανθρωπους,οποτε μην αισθανεστε ποτε μονοι εκει εξω.

Anonymous

Φίλε για μένα το γραψες.Ειμαι ανεργος 26 ετων ελευθερος και αφραγκος.Εχω ενα φιλο που δουλευει και βγαζει αλλα καθε 2 βδομαδες με θυμαται..Κατακρινει οτι κανω.Με εμποδιζει.Δεν θελει να πηγαινει σε ωραια μερη.Αστα με σαμποταρει.Εβγαινα μονος και και δεν χαρομουν την εξοδο.Τωρα αρχισα να αλλαζω.Θα βγαινω μονος.Ασε που μονος νιωθεις πιο ανετα και κανεις πραγματα που θα σε κατεκρινε ο αλλος.

Nikos Darkman

Aγαπητέ Ανώνυμε, Δύο άτομα (είτε άντρες, είτε γυναίκες, είτε ένας άντρας και μια γυναίκα, διάλεξε εσύ ό,τι σ' αρέσει περισσοτερο) ξύπνησαν ένα πρωί σε ένα κρεβάτι: Α: Είναι αλήθεια ότι έχει καιρό που σε βλέπω στο κλαμπ αλλά ήσουν πάντοτε με παρέα και γι’ αυτό δεν μπορούσα να σε πλησιάσω. Πώς και ήρθες μόνος χτες; Β: Οι φίλοι μου πήγαν ταξίδι. Ήθελα να πάω μαζί τους αλλά δεν μπορούσα. Έχασα πρόσφατα τη δουλειά μου λόγω της οικονομικής κρίσης και γι’ αυτό δεν μπορούσα να κάνω τόσα έξοδα αυτό τον καιρό. Α: Βλέπεις; Ουδέν κακόν αμιγές καλού! Ήρθες μόνος και επιτέλους κατάφερα να σε πλησιάσω! Β: Ναι. Αν οι φίλοι μου δεν έλειπαν σε ταξίδι πάλι μαζί τους θα ερχόμουν. Κρίνοντας όμως εκ των υστέρων, το ότι ήρθα ασυνόδευτος βγήκε τελικά σε καλό! Με τους φίλους μου πηγαίνουμε παντού μαζί. Α: Να σε ρωτήσω κάτι; Β: Τι; Α: Μήπως βασίζεις τη ζωή σου στους φίλους σου περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται; Β: ! (Πηγή: http://agapiparakseni.blogspot.com/2013/08/blog-post.html?m=0 )

Anonymous

Εξαιρετικο αρθρο..Συμφωνω απολυτα με οσα αναφερεις..Πραγματικα χιλιες φορες να βγει κανεις μονος του παρα να βγει με καποιον-απο συμβιβασμο- του οποιου η παρεα να ειναι βαρετη ή κουραστικη ή ασυμβατη με την δικη του..Αλλωστε, οπως ανεφερες και συ,οσο περισσοτερο χρονο περναει κανεις με τον εαυτο του ,η πιθανοτητα να αυταπαταται ή να αυτουποκρινεται μειωνεται σημαντικα, με αποτελεσμα να αποκτησει γνωση της εσωτερικοτητας του..

Anonymous

Το πρωτο βημα του καφε μονη μου το εχω κανει... απο αναγκη βεβαια γιατι πνιγομουν στο σπιτι... ειχα κανει ακριβως αυτο που λες ειχα παρει 4 τηλεφωνα και ολοι ειχαν κατι πιο σημαντικο να κανουν... οποτε κι εγω πηρα αποφαση να κανω κατι που αρκετοι κανουν! Και μπορω να πω οτι το απολαυσα! Τωρα ακουλουθει το δευτερο βημα της μπυραριας που εχω σκεφτει πολλες φορες αλλα ακομα δεν το εχω καταφερει.... Αλλα οι διακοπες νομιζω οτι δεν αξιζουν να ειναι μοναχικες οσο καλα και αν τα πας με τον εαυτο σου!

aspa

Καταπληκτικό το αρθρο!! Πολλα συγχαρητήρια, ειναι ενα θεμα που μας αφορα όλους και όλοι έχουμε τα ταμπου μας. Αλλοι μικροτερα και αλλοι μεγαλύτερα. Μου εχει συμβει και μένα πολλες φορες να περνω τηλεφωνο για καφε ή ποτο και να μη μπορω να βρω παρεα... Ολες τις φορες καταληγω να μενω μεσα σπιτι μονη μου. Βλεπεις ενω εχω κανει ταξιδι μονη μου και ενω τα χομπι και τη γυμναστικη προτιμω να τα κανω μονη μου και να τα απολαμβανω με το θεμα της βραδινης εξοδου ακομα εχω μεγαλο θέμα. Πιστευω για εναν αντρα ειναι πιο ευκολο να επιχειρησει να παει για μια μπυρα μονος του παρα για μια κοπελα! Εχω αδικο? θελω να ακουσω τη γνωμη σας. Η βραδινη εξοδος ειναι ενα θεμα που με βασανιζει στη φοιτητικη μου ζωη. Θελω να βγω και να γνωρισω νεους ανθρωπους αλλα εχω ανασφαλεια στο να το κανω μονη μ. Τι θα μου προτεινατε ?

Nancy

Πόσο καταπληκτικό άρθρο! Έχεις αναλύσει και με λεπτομέρεια όλα τα στάδια απ τα οποία θα περάσει κάποιος.. soo true! Χρειάστηκαν να περάσουν αρκετά χρόνια για να μπορέσω να το κάνω αυτό, να πάω για καφέ μόνη μου. Κι έχω πλέον φτάσει στο στάδιο όπου συνειδητοποιείς ότι όντως κανένας δεν ασχολείται μαζί σου! Το πιο σημαντικό εμπόδιο στο να πάει κάποιος για καφέ μόνος είναι οι σκέψεις για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι γι αυτόν! Μόλις φτάσεις στο σημείο που δεν σ ενδιαφέρει καν τι θα σκεφτούν, τότε.. congratulations!! Είναι απίστευτο συναίσθημα να μπορείς να απολαύσεις έναν καφέ την ώρα που κανείς άλλος δεν μπορεί να έρθει μαζί σου, να χαζέψεις διάφορα στο tablet, να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις σου για το πως να οργανώσεις τις δουλειές σου την επόμενη μέρα, να κάνεις ένα τηλεφώνημα που αναβάλλεις μέρες, και πολλά άλλα.. Πολύ ενδιαφέρον άρθρο για κάτι τόσο απλό, που όμως φαντάζει τόσο δύσκολο..

Charalabos Doganis

Άλεξ αυτή τη στιγμή που γράφω εχω βγει εξω μονος μου χαχα

Αγγελική

Φίλε, δεν σε ξέρω αλλά σε αγάπησα! Περιγράφεις αυτό που νιώθω τόσο καιρό με τόση ακρίβεια...Πραγματικά με έκανες να χαμογελάσω! Να'σαι καλά!

Δήμητρα Παπαδοπούλου

Με τη σειρά μου θέλω να πω και γω πως το άρθρο σου είναι πολύ ωραίο και ενδιαφέρον!!Μόλις σήμερα ανακάλυψα το 'Φοιτηtips' εντελώς τυχαία και κοιτώντας τους τίτλους των άρθρων με τράβηξε ο συγκεκριμένος, καθώς πρόσφατα άρχισε να με απασχολεί το θέμα μοναξιάς-μοναχικότητας!Όντας φοιτήτρια (πάμε για τον 4ο και τελευταίο χρόνο! ),μέχρι πριν λίγους μήνες ήμουν απ' αυτά τα ατομα που βγαίνουν πάντα με παρέα.Στο εαρινό εξάμηνο, όμως,κυρίως επειδή νοίκιασα σπίτι στο κέντρο της πόλης,ανακάλυψα ότι έχω πολύ ελεύθερο χρόνο!Οι φίλοι δεν ήταν πάντα διαθέσιμοι,οπότε...ξεκίνησα να κάνω πράγματα μόνη μου (όχι να βγαίνω σε μαγαζιά ,αλλά κυρίως να περπατώ στην πόλη και να πηγαίνω σε δωρεάν πολιτισμικές εκδηλώσεις)!Γνώρισα, λοιπόν, την ομορφιά της μοναχικότητας όπως ακριβώς την περιγράφεις και πραγματικά την απολαμβάνω όλο και περισσότερο!Φυσικά,όταν υπάρχει η δυνατότητα να βγω με τους φίλους μου θα επιλέξω αυτό,αλλά ακόμη κι αν όχι,δε θα κάτσω απαραίτητα κλεισμένη μέσα! Όλα αυτά τα λέω γιατί θέλω να παροτρύνω και γω όποιον έχει ενδοιασμούς να δραστηριοποιείται μόνος του να το τολμήσει,γιατί αξίζει από πολλές απόψεις!! Αλέξανδρε μπράβο σου και πάλι για την ωραία γραφή και τα 'πιασάρικα' θέματα!Συνέχισε έτσι!(Μόλις απέκτησες μια νέα αναγνώστρια! ) Φιλικά, Δήμητρα

Byzantinotetoios

Προσκυνω το αρθρο. Τα εχψω κανει ολα...

Konnie

οτι καλυτερο εχω διαβασει. οτι καλυτερο θα μπορουσα να διαβασω σαν κλασικο πρωτοετακι. τελικα,οτι ειχα αναγκη!σγπω. ευχαριστω!

Stella12

Σ αγαπησα κι ας μην σε ξερω.. ακριβως τωρα ειμαι σε φαση που εχω παρει 10 τηλέφωνα και εχω ξενερωσει την ζωη μου που δεν μπορει κανενας.. σκέφτηκα να βγω μονη οποτε και γκουγλαρα 'μοναχικα μερη Θεσσαλονίκη' ετσι απο περιέργεια πιο πολυ καθως ποτε δεν ξερεις τι θα σου πετάξει το ίντερνετ.. και βρηκα το αρθρο σου! με επεισες να ξες.. βαζω αθλητικα και παω να περπατησω στην παραλια μονη με τις σκεψεις μου!

Γιατί είναι κλειστά τα σχόλια;

Το Φοιτηtips βρίσκεται σε αρχειακή μορφή και νέα σχόλια δεν γίνονται δεκτά. Τα παλαιότερα, φυσικά, παραμένουν στα αρχικά τους άρθρα, για να κρατήσουν ζωντανές τις πολλές ενδιαφέρουσες κουβέντες που κάναμε μεταξύ μας.

Η κουβέντα, όμως, συνεχίζεται στο δι-εβδομαδιαίο newsletter The Checklist και στο κλειστό group των αναγνωστών. Για περισσότερα, κάνε κλικ εδώ.

Οδηγός Ξεκινήματος Φοιτητικής Ζωής: Οι εγγραφές στα πανεπιστήμια - και τι θέλει ο χαζοχαρούμενος τύπος που παρακαλάει να με βοηθήσει. Ψάχνοντας νόημα, φιλία, έρωτα, ευτυχία.