Πως να πετύχεις τους στόχους της νέας χρονιάς.

Πάντα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα παρερμηνίας ενός post μου...

Η ατάκα: «Θα ξεκινήσω γυμναστική από αύριο» είναι συνηθισμένη - αυτό όμως δεν την κάνει λιγότερο παράλογη. Γιατί, ποιός ο λόγος να καθυστερήσεις μια ολόκληρη μέρα για να κάνεις κάτι που θέλεις πολύ; Αντίστοιχα, αν μπροστά σου είχες ένα υπέροχο, βρωμιάρικο προφιτερόλ, υπήρχε περίπτωση να πεις: «Θα ξεκινήσω να το τρώω από αύριο;».

Αναρωτιέμαι τότε: «Μήπως αυτός ο τύπος απλά δεν θέλει να ξεκινήσει γυμναστική;» Ενδιαφέρουσα ερώτηση, γιατί τα πράγματα δεν είναι όσο απλά φαίνονται.

Τι σχέση έχει η θέληση με τον δικέφαλό σου;

Όλοι θέλουμε να κάνουμε (τουλάχιστον) μια μεγάλη αλλαγή - αλλά οι αλλαγές είναι δύσκολες.

Σύμφωνα την επιστήμη, υπάρχουν ενδείξεις ότι η θέλησή μας λειτουργεί σαν μυς: Η υπερπροσπάθεια την κουράζει και καταλήγει να τα παρατήσει.

Και μου φαίνεται πολύ λογικό: Αρκεί να δοκιμάσω τον ίδιο μήνα να κάνω ταυτόχρονα δίαιτα, γυμναστική, να πηγαίνω κάθε μέρα στο πανεπιστήμιο και να μελετάω το απόγευμα. Είναι αδύνατον να τα καταφέρω όλα μαζί. Ο μόνος τρόπος να πετύχω είναι αν εστιάσω την προσπάθειά μου σε έναν στόχο - κι αυτό πάλι με μέτρο.

Ο άνθρωπος είναι ζώο της συνήθειας - αν δεν υπήρχαν μερικοί "τρελοί" που καταπιάνονταν με φωτιές και ρεύματα, ακόμη θα κυνηγούσαμε με ρόπαλα, κι αυτό μόνο αν πεινούσαμε.

Είναι κόντρα στη φύση του ανθρώπου να κάνει αλλαγές. Η εξέλιξη είναι μια κόντρα με τον σάπιο εαυτό μας που την πολεμάει - γι' αυτό και είναι δύσκολη.

«Το 88% των ανθρώπων που βάζουν στόχους για τη νέα χρονιά αποτυγχάνουν»

Το καλό του να μην πιστεύεις σε μεταφυσικές παπαριές είναι ότι μπορείς να εξηγήσεις τα πάντα (ειδικά για τον άνθρωπο) με τη λογική. Το να πετύχεις τους στόχους σου απαιτεί (όλως περιέργως για πολλούς) μια επιστημονική κι έξυπνη αντιμετώπιση.

Αρκεί να γνωρίζεις, για παράδειγμα, ότι η γλυκόζη του αίματος είναι το καύσιμο που τρέφει τον εγκέφαλο, άρα και την πιο πρόσφατα εξελιγμένη περιοχή του, το prefrontal cortex - το κέντρο των έξυπνων αποφάσεων και το σημείο όπου "κατοικεί" η προσωπικότητά σου.

Πως να καταφέρεις να πετύχεις μια δίαιτα πείνας που μηδενίζει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, όταν το ίδιο το κομμάτι του εγκεφάλου σου που αποφασίζει να κάνει δίαιτα κλείνει τους διακόπτες του χωρίς αυτή;

Φυσικά, μια δίαιτα μπορεί να πετύχει - αν γίνει σωστά. Και η ίδια η "θέληση" μπορεί να δυναμώσει - τουλάχιστον αυτό αποδεικνύουν οι έρευνες. Το θέμα είναι πως όσο πιο "χύμα" μπει κανείς στη μάχη των στόχων του, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει να πετύχει.

Ο Maslow και οι στόχοι σου - άχρηστε!

Ο Abraham Maslow ήταν ένας Αμερικάνος ψυχολόγος που ανέπτυξε μια ενδιαφέρουσα θεωρία για τις ανάγκες μας.

Σύμφωνα με αυτή, υπάρχει μια ιεραρχία από ανάγκες που θυμίζει μια πυραμίδα, με τις απόλυτα βιοτικές να βρίσκονται στη βάση της και στην κορυφή της αυτές που, σύμφωνα με τον Maslow, δημιουργούν τον απόλυτα ολοκληρωμένο άνθρωπο.

Προσωπικά, συμφωνώ αρκετά με τη θεωρία του και βρίσκω πολλά κομμάτια της χρήσιμα για το θέμα μας.

Αυτή είναι μια πυραμίδα της ιεραρχίας των αναγκών, σύμφωνα με τον Maslow.

Ο Maslow, για παράδειγμα, βάζει στην βάση της πυραμίδας του ανάγκες όπως το φαγητό και τη στέγη, στη μέση της την ανάγκη για φιλία και σεξουαλικότητα και κάπου στην κορυφή ανάγκες όπως τη δημιουργικότητα και την ηθικότητα.

Κι αν έπρεπε να χώσουμε τη δίαιτά μας ή το πανεπιστήμιο κάπου στην πυραμίδα, νομίζω ότι θα έμπαινε πάνω από την ανάγκη για σωματική ασφάλεια, πάνω από την ανάγκη μας για φιλία και για έρωτα. Η φιλία, ο έρωτας και η αίσθηση της ασφάλειας είναι πράγματα σημαντικότερα από την εξεταστική.

Οπότε, πως μπορεί κανείς να χάσει 20 κιλά όταν δεν έχει από πίσω την υποστηρικτική βάση μιας φιλίας; Πως μπορεί κανείς να περάσει 10 μαθήματα σε ένα εξάμηνο όταν, ίσως, δεν έχει τη σιγουριά των επιλογών του, όταν δεν νιώθει μια βασική ασφάλεια; Πως μπορεί κανείς να χτίσει την κορυφή μιας πυραμίδας χωρίς να φτιάξει πρώτα τα θεμέλια;

Γι' αυτό θα θυμίσω ότι πρέπει να είμαστε ρεαλίστικοι με τον εαυτό μας και με τους στόχους μας. Όπως δεν μπορεί ένας τύπος που δεν έχει φίλους να βγει έξω μόνος του και να περάσει καλά (γιατί δεν είναι επιλογή του) άλλο τόσο δεν μπορεί να βάλει στόχο να δημιουργήσει κάτι μαγικό ένας άνθρωπος που δεν έχει δημιουργήσει ακόμη τον ίδιο του τον εαυτό.

Ας αρχίσουμε να θέτουμε στόχους από τη βάση. Ας βάλουμε πρώτα στόχο να κόψουμε τις είκοσι μπύρες τη βδομάδα και μετά να κοιτάξουμε το θέμα της δίαιτας. Ας καταφέρουμε πρώτα να αγαπήσουμε τον ίδιο μας το εαυτό και μετά να ψάξουμε την (ερωτική) αγάπη σε άλλους ανθρώπους.

Ο μπαρμπα-Mashlow ρωτούσε τους φοιτητές του: «Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας στη θέση π.χ. του προέδρου της Αμερικής;» Οι φοιτητές κοκκίνιζαν στην ιδέα - αλλά ήθελε να τους δείξει ότι το μόνο που τους χώριζε ακόμη και από τεράστιους στόχους ήταν η ίδια τους η αντίληψή  για την προσωπική τους αξία.

Πως να πετύχεις τους στόχους σου - επιτέλους!

Το βασικότερο ερώτημα προς τον εαυτό μας είναι το: «Τι θέλω πραγματικά;» Και, ναι, ακούω ήδη την σκέψη του αναγνώστη να λέει: «Σώπα ρε Αλέξη έξυπνε, σε λίγο γράψε και post για το τρέξιμο και ξεκίνα λέγοντας "σηκώστε το ένα πόδι από το έδαφος"...».

Ωραία ατάκα αναγνώστη! Θα την βάλω στο post αν δεν σε πειράζει. Καταλαβαίνω γιατί ειρωνεύεσαι τη σκέψη μου, αλλά αυτό ακριβώς είναι το θέμα, ότι νομίζουμε πως ξέρουμε τι θέλουμε - και ίσως γι' αυτό δεν πετυχαίνουμε πολλούς από τους στόχους μας: Γιατί εξ' αρχής δεν θα έπρεπε να είναι αυτοί.

Θα δώσω ένα κλασσικό παράδειγμα: Μια κοπέλα που δεν βρίσκει αγόρι. Την προβληματίζει που δεν έχει έναν σύντροφο, κάποιον για να μοιραστεί την ζεστή της αγκαλιά, ακόμη κι αν έχει φτάσει στο  τρίτο έτος. Σκέφτεται πως κάτι πρέπει να κάνει...

Κοιτάει γύρω της, είναι ακόμη Δεκέμβριος και αποφασίζει μαζί με το έτος να αλλάξει κάτι σημαντικό στον εαυτό της. «Θα χάσω δέκα κιλά» λέει, και δεν έχει και άδικο - θα έδειχνε αρκετά πιο ωραία αν έχανε αυτά τα παραπάνω κιλάκια της. Από μόνη της αυτή είναι μια πολύ ωραία ιδέα.

Έρχεται η 1η Ιανουαρίου. Ώπα, είναι νωρίς ακόμη... Έρχεται η 10η Ιανουαρίου, γυρνάει στην φοιτητούπολή της και "σπάει" τα δάχτυλά της κοιτώντας με πείσμα τα φρέσκα μπρόκολα και τα γιαουρτάκια που απλώνονται στον πάγκο της κουζίνας της.

Και μπράβο στο κορίτσι, για μία, δύο, τρείς μέρες τρώει σωστά: Σταματάει να τρέφεται με ζάχαρη σαν διαβολεμένο μηχάνημα μαλλιού-της-γριάς και η ινσουλίνη της αναρωτιέται αν ήρθε το τέλος του κόσμου ακούγοντας τον Αντώνη Αίμο να τραγουδάει: «Που να πήγεεεεε τόση μάσα... υδατάαανθρακαααςςς...».

Αλλά η αγαπητή Χαρά Οντρουλίδου μια μέρα αισθάνεται εκείνο το ανίκητο κάλεσμα του... ντουλαπιού. Ενώ βλέπει "Κωνσταντίνου και Ελένης" οι ηθοποιοί αντικαθιστώνται στο μυαλό της από κινούμενες νουτέλες. «Αυτή η Ματίνα Μανταρινάκη γιατί φτιάχνει συνέχεια πίτες;! Και γιατί την λένε Μανταρινάκη;!»

Και τότε η μικρή Χαρούλα βουτάει με τα μούτρα στο πυκνό σκοτάδι του ακριανού ντουλαπιού. Ακούγονται βογκητά αγωνίας. Μετά από ώρες βγαίνει εξαντλημένη, γεμάτη μερέντες, πάχος και ενοχές. Και αναρωτιέται γιατί δεν κατάφερε να κρατηθεί, γιατί δεν μπορεί να κάνει μια δίαιτα όπως κάθε φυσιολογικό μοντέλο της Victoria's Secret;

Ξεχνάει όμως γιατί έβαλε εξ' αρχής τον στόχο της δίαιτας - και ταυτόχρονα τον λόγο για τον οποίο ξέσπασε σήμερα στη Nutella: Έχει βαρεθεί να είναι μόνη - κι εκείνος ο μαλάκας ο Αντώνης, που δουλέυει πόρτα στο Vogue, τελικά της έδωσε το τηλέφωνό του μόνο για να μαζεύει λαό στο μαγαζί...

Υποσυνείδητα πίστεψε ότι αδυνατίζοντας θα γινόταν επιτέλους ποθητή. Η Χαρά ήθελε να βρεί τον έρωτα - όχι να αδυνατίσει. Πίστεψε ότι με το να χάσει δέκα κιλά θα της χτυπήσει ο έρωτας την πόρτα, ή, ακόμη χειρότερα, ότι θα τα έφτιαχνε με τον πορτιέρη! Χαρά! Πας καλά; Αν ήμουνα γυναίκα και μου την έπεφτε πορτιέρης θα πήγαινα να κλειστώ σε μοναστήρι!!

Αλλά, πέραν από αυτό τραγικό σου γούστο, Χαρά, πρέπει να κοιτάξεις πρώτα μέσα σου και να δεις τι πραγματικά θέλεις. Γιατί το να χάσεις κιλά είναι κάτι καλό, αλλά εσύ δεν είσαι σε φάση για να το κάνεις - θέλει πρώτα να φτιάξεις βασικότερα κομμάτια της ζωή σου, κι όταν θα έχεις εκείνη τη βάση και την σιγουριά, τότε ίσως να αρχίσεις και το γυμναστήριο, να απαρνηθείς τις ζαχαρώδεις φουντουκόκρεμες και να αρχίσεις να περνάς και μερικά μαθήματα.

«Εμένα πάντως, Χαρά, μου αρέσεις όπως είσαι...» ~ Abraham Maslow

Φωνή αναγνώστη: «Δεν με λένε Χαρά»

Το παράδειγμα ήταν υπερβολικά συγκεκριμένο - αλλά είχα όρεξη να γράψω πρόζα. Συγνώμη! Το κομμάτι με τον Αντώνη Αίμο ήταν καλό πάντως...

Αφού καταλάβουμε «τι πραγματικά θέλουμε» και σταματήσουμε να ασχολούμαστε απλώς με τα συμπτώματα ενός προβλήματος, υπάρχουν μερικά πρακτικά tips για να αυξήσουμε τις πιθανότητες να πετύχουμε τους στόχους της νέας χρονιάς:

  • Θέσε πολύ συγκεκριμένους στόχους: Πες: «Θα παρακολουθώ κάθε μέρα δυο μαθήματα αυτό το εξάμηνο, τον Απειροστικό Λογισμό και τα Λειτουργικά Συστήματα» και όχι «Θα αρχίσω να περνάω μαθήματα».

Είναι εύκολο να χαθείς μέσα σε μια μεγάλη κουβέντα σαν κι αυτή, οπότε χώρισε ένα μεγάλο πρόβλημα σε μικρά, άμεσα επιλύσιμα κομμάτια και δες το σαν μια διαδρομή που καταλήγει στην επιτυχία του μεγάλου στόχου. Έτσι, θα βαρεθείς πολύ δυσκολότερα να λες «Ναι, διαβάζω...» χωρίς νόημα.

  • Ξεκίνα από μικρά βήματα με μετρήσιμα αποτελέσματα: Είναι δύσκολο να παραμείνεις στο γυμναστήριο για πάνω από έναν μήνα, πόσο μάλλον όταν δεν πρόκειται να δεις ουσιαστικά οπτικά αποτελέσματα σε τόσο καιρό.

Μπορείς, όμως, να επικεντρωθείς σε κάτι που πραγματικά θα αλλάζει, όπως τα κιλά που σηκώνεις στον πάγκο - ειδικά ένας αρχάριος βλέπει τη διαφορά πολύ γρήγορα. Έτσι, θα αισθάνεσαι μια επιβράβευση και θα έχεις έναν λόγο ακόμη για να συνεχίσεις να γυμνάζεσαι. Και κάποια στιγμή, θα δείς και τη διαφορά.

  • Γέμισε το περιβάλλον σου με υποστήριξη και motivation: Αν αρχίσεις να κάνεις κολλητιλίκια με έναν καλλιτέχνη είναι πολύ πιθανό μέσα στον χρόνο να ανεβάσεις τη δική σου θεατρική παράσταση. Αν κάνεις παρέα με έναν επιτυχημένο επιχειρηματία είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσεις τη δική σου καινοτόμα επιχείρηση.

Ακόμη, αν στο φόντο του υπολογιστή σου έχεις μια εικόνα με το τέλειο σώμα οι πιθανότητες να πλακωθείς στα πιτόγυρα ελαχιστοποιούνται. Καλή όρεξη με το γιαουρτάκι! Άσε τους άλλους να τρώνε λαρδί - τα λέμε το καλοκαίρι...

  • Βάλε στόχους που μπορείς να πετύχεις: Προφανές; Δεν νομίζω Τάκη! Αν πεις «Αυτόν τον μήνα θα ανεξαρτητοποιηθώ και θα αρχίσω να βγάζω όσα λεφτά χρειάζομαι για να ζήσω μόνος μου» νομίζω ότι θα καταλήξεις να κλαίς σε μια γωνία με την ATM-κάρτα του μπαμπά σου στην αγκαλιά.

Από την άλλη, ένας στόχος που ρεαλιστικά μπορείς να πετύχεις θα ήταν: «Αυτόν τον μήνα θα προσπαθήσω να βγάλω τα λεφτά για τους καφέδες μου». Δεν είναι τόσο δύσκολο να βγάλεις 100 ευρώ - οπότε πάμε!

  • Μην το παρακάνεις με τους στόχους: Όπως ήδη είπαμε, η θέληση είναι περιορισμένη. Αν προσπαθήσεις και να αδυνατίσεις και να περάσεις μαθήματα και να βγάλεις λεφτά και να διαβάζεις ένα βιβλίο τη βδομάδα τότε, σου το υπογράφω, δεν θα καταφέρεις τίποτα.

Διάλεξε έναν ή το πολύ δύο καλούς στόχους και ασχολήσου με αυτούς. Αν, με το καλό, τα καταφέρεις, θα έχεις χρόνο να προχωρήσεις και σε άλλους.

  • Δήλωσε δημοσίως την πρόθεσή σου: Πες ότι θέλεις να γράψεις ένα βιβλίο. Το ξεκινάς και, εντάξει, γράφεις 100 σελίδες. Αν το πεις σε όλους σου τους γνωστούς, τότε αυτοί θα συνεχίσουν να σε ρωτάνε για την πρόοδο του κάθε φορά που θα πιάνετε κουβέντα. Έτσι και θα το θυμάσαι και θα αισθάνεσαι υπόλογος της υπόσχεσής σου.

Οι πιθανότητες να κάνεις αυτό που θα έχεις δηλώσει αυξάνονται αποδεδειγμένα όταν το έχει ο κόσμος τούμπανο. Να κι ένα χρήσιμο κομμάτι του να μένεις σε χωριό.

  • Μήπως να μην έθετες στόχους αυτή τη χρονιά; Κάποια άτομα, όπως κι εγώ, δεν λειτουργούν καλά με μακροπρόθεσμες σκέψεις. Και ποιός μου λέει ότι ένας στόχος θα με αφορά μετά από δύο μήνες;

Ίσως κάποια «θέλω» να μην χρειάζονται μια τέτοια ψυχολογική δέσμευση. Ίσως απλά να θέλει κανείς τον χρόνο του, να πρέπει να κάτσει για λίγο άπραγος, μέχρι τελικά η καλή πλευρά της βαρεμάρας να τον οδηγήσει σε μια παραγωγική (για τον εαυτό του) έκρηξη.

Και, αν ποτέ χρειαστεί, μπορούμε να βάλουμε στόχους και μέσα στους μήνες, μέσα στις βδομάδες - δεν χρειάζεται να αλλάξει η χρονιά για να γίνω καλύτερος.

«Είναι πρωτοχρονιά γ*μω την τρέλα μου! Γιατί κάθεσαι και διαβάζεις καταθλιπτικά blog;» Τι στόχους θα έβαζε ένας ετοιμοθάνατος;

Πριν βγούμε στον δρόμο για το 2013, πάντως, και ξεκινήσουμε να δουλεύουμε πάνω στους προσωπικούς μας στόχους, έχει πολύ μεγάλο (και φιλοσοφικό) ενδιαφέρον να δούμε τα πέντε συχνότερα θέματα για τα οποία μετανιώνει ένας ετοιμοθάνατος άνθρωπος.

Η λίστα αυτή φτιάχτηκε από την Bronnie Ware, μια νοσοκόμα που δούλευε αποκλειστικά με ανθρώπους που δεν είχαν πολλές μέρες μπροστά τους. Οι σκέψεις αυτών των ανθρώπων ίσως και να έχουν τεράστια αξία, ως σύγκριση μπροστά σε αυτά για τα οποία ευχόμαστε εμείς, οι υγιείς και παραμυθιασμένοι εικοσάρηδες:

  1. Μακάρι να είχα το κουράγιο να ζήσω μια ζωή όπως θα την ήθελα εγώ - κι όχι όπως ήθελαν οι άλλοι για εμένα.
  2. Μακάρι να μην δούλευα τόσο σκληρά.
  3. Μακάρι να είχα το θάρρος να εξέφραζα τα συναισθήματά μου.
  4. Μακάρι να έμενα σε επαφή με τους φίλους μου.
  5. Μακάρι να μου επέτρεπα να είμαι πιο χαρούμενος.

«Να μου επέτρεπα να είμαι πιο χαρούμενος». Δυστυχώς μόνο ένας ετοιμοθάνατος συνειδητοποιεί ότι η χαρά είναι θέμα επιλογής - κι όχι τύχης. Νομίζω πως οι προτάσεις αυτές μιλούν από μόνες τους, οπότε δεν θα κάτσω να αραδιάσω τις σχετικές μου φιλοσοφίες μου - αν και θα είχα πολλά να πω για το καθένα.

Πριν ξεκινήσει αυτή η νέα χρονιά, ας σκεφτούμε το πως είχε ξεκινήσει και η προηγούμενη, και η προ-προηγούμενη και πως όλες αυτές περάσανε, στόχοι που είχαμε δεν έγιναν ποτέ πράξη, όνειρα που γέμιζαν την καρδιά μας χάθηκαν, τόσες σωστές επιλογές δεν έγιναν ποτέ λόγω του φόβου...

Γιατί μια μέρα, αυτή η επόμενη χρονιά θα είναι και η ίδια ένα μακρινό παρελθόν, κι εμείς θα μπορούμε είτε να θυμώμαστε την μαγεία του θάρρους μας και να γελάμε ικανοποιημένοι, είτε θα είμαστε ένας απογοητευμένος γέρος στο τελευταίο μας κρεβάτι και θα μετανιώνουμε που «δεν είχαμε το θάρρος να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας».

Η επιλογή είναι ξεκάθαρα δική μας! Οι κλασσικοί στόχοι είναι ένα πράγμα, αλλά η γνώση του τι πραγματικά θέλουμε εμείς (ακόμη και κόντρα στους άλλους) και το να το καταφέρουμε είναι κάτι πολύ, πάρα πολύ σημαντικότερο.

Και συγνώμη για την θανατίλα και την μουντάδα που έριξα στο τέλος - η ζωή είναι ωραία! Ουράνια τόξα και μονόκεροι! :D Καλή χρονιά σε όλους!

Δείτε ακόμη:

Πηγές: Ego Depletion (Wikipedia): https://en.wikipedia.org/wiki/Ego_depletion Blame it on the Brain (WSJ): http://online.wsj.com/article/SB10001424052748703478704574612052322122442.html Prefrontal Cortex (Wikipedia): https://en.wikipedia.org/wiki/Prefrontal_cortex Maslow's Hierarchy of Needs (Wikipedia): https://en.wikipedia.org/wiki/Maslow's_hierarchy_of_needs New Year's Resolution (Wikipedia): https://en.wikipedia.org/wiki/New_Year's_resolution Top Five Regrets of the Dying (The Guardian): http://www.guardian.co.uk/lifeandstyle/2012/feb/01/top-five-regrets-of-the-dying

Η Checklist είναι ένα δι-εβδομαδιαίο newsletter για την παραγωγικότητα, τους στόχους, τη ζωή στο εξωτερικό, τη διαχείριση του χρόνου και ότι επηρεάζει τη ζωή μας.

Γίνε μέλος μαζί με 600+ αναγνώστες για να λαμβάνεις την Checklist στο email σου.

Η κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα.

Σχόλια:

christina

xaxa teleio!!panta m'aresoun oi leptomereies pou vazeis,p.x 'Xara ONTROULIDOU'!(mh mou peis oti einai yparkto onoma gt 8a trela8w!) kalh xronia na exeis!

Alexandros Emexezidis

Ευχαριστώ Χριστίνα :-) Το προηγούμενο posy βγήκε τόσο σοβαρό που έπρεπε να γράψω λίγη κωμωδία.. Χαχαχα! Καλή χρονιά και σε σένα! ;-)

Anonymous

Πες μου γιατί; Αυτός θα ήταν ο τίτλος αν έγραφα μια έκθεση για τη ζωή μου... Και οι ερωτήσεις που θα είχα θέσει μέσα θα ήταν κάποιες από τις παρακάτω. Γιατί πάντα να χτίζω όνειρα.. Όνειρα απλά αλλά ποτέ να μη βρίσκω αντίκρισμα; Γιατί ποτέ να μην καταφέρνω έστω στο ελάχιστο να πετύχω κάποιον από τους στόχους μου; Γιατί να μη βρίσκω αυτό που θέλω εκεί που το θέλω; Πώς να μην απογοητεύομαι και να μην τα παρατάω όλα όταν δεν καταφέρνω κάτι από όσα θέτω ως στόχους; Γιατί ενώ αναγνωρίζω ότι αξίζω πράγματα να μην τα παίρνω; Είναι και άλλα πολλά που θέλω να μάθω αλλά ξέρω ότι δε θα τα μάθω και το έχω βαρεθεί ρε γαμώτο... Αλλά, έστω μια γα#$%^&η φορά έστω για μία θέλω ένας στόχος, από τους απλούς που θέτω για τη ζωή μου να γίνει πραγματικότητα.. Τί κάνω λοιπόν;

Alexandros Emexezidis

@Ανώνυμος: Πιάνω πολύ καλά το φιλοσοφικό ύφος του comment σου, αλλά αν ήσουν πιο συγκεκριμένος θα μπορούσα να γράψω και μια συγκεκριμένη απάντηση (άποψη) μου. Φιλοσοφικά, πάντως: Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Μόνο αυτό έχω δει να συμβαίνει στη ζωή - και οποτε τα πράγματα φαίνεται να με ωφέλησαν τυχαία, καταλήγω να συμπεράνω ότι είναι απλά η κατάληξη/άθροισμα μακροχρόνιων προσπαθειών μου, η λογική κατάληξη μικρών, σταθερών βημάτων/εξέλιξης προς τον στόχο μου. Φυσικα, βοηθάει πολύ να έχεις 'συμμάχους' στον σκοπό σου...

Anonymous

Αλέξανδρε το πρόβλημά μου είναι ότι τολμώ. Όταν λέω κάτι ξεκινάω να το κάνω προσπαθώ να το ολοκληρώσω, αλλά πάλι θα βρω τοίχο μπροστά μου και δε θα το πετύχω... Ας αναφέρω το πιο απλό ξεκινάω να διαβάζω ένα μάθημα τα ξέρω όλα μια χαρά και στην εξεταση πάω και κόβομαι. Να φανταστείς μου χει τύχει να εξηγώ πράγματα σε άτομα και έπειτα αυτοί να περνάνε με πράγματα που εγώ τους εξήγησα και γω να κόβομαι. Δηλαδή θέλω να σου πω ότι και απλούς στόχους που βάζω δεν καταφέρνω να τους εκπληρώσω. Είναι και άλλα πολλά που με έχουν κάνει να απογοητεύομαι.. Ελπίζω να είναι κάτι παροδικό, κάποτε ότι έκανα και ότι έθετα για στόχο μου το πετύχαινα. Πολλές φορές χωρίς καλά καλά να κοπιάσσω... Δεν ξέρω... Ελπίζω να γυρίσει όλο αυτό....

Anonymous

Αγαπητέ φίλε ανώνυμε, το νιώθω και εγώ αυτό που λες. Κυρίως με το θέμα του βάρους, που εδώ και 5 χρόνια κάθε μέρα της ζωής μου σκέφτομαι ότι θέλω να χάσω 15-20 κιλά, βάζω στόχο, οργανώνω πρόγραμμα και μετά αποτυγχάνω...Και βέβαια κατηγορώ την μάνα μου(μέχρι τώρα ήμουν μαθήτρια) για τα φαγητά που κάνει και με ''παχαίνει'', ενώ το πραγματικό προβλημα είναι οι λάθος επιλογές μου...ΕΓΩ είμαι αυτή που όταν δει μπροστά της γλυκό το καταβροχθίζει σε κλάσματα δευτερολέπτου και σε αυτό δεν φταίει η μάνα μου...Τέλος πάντων...Στην περίπτωση σου πάντως νομίζω ότι χρειάζεσαι ποιο ποιοτικό διάβασμα...Περισσότερη εμβάθυνση...Anyway, good luck!

maria

mporeis na grapseis ena post gia to pws na vreis ton xameno stis apofaseis twn goniwn s/twn filwn s/tis koinwnias eauto s??? i na protineis kapoio katatopistiko vivlio?????

Γιατί είναι κλειστά τα σχόλια;

Το Φοιτηtips βρίσκεται σε αρχειακή μορφή και νέα σχόλια δεν γίνονται δεκτά. Τα παλαιότερα, φυσικά, παραμένουν στα αρχικά τους άρθρα, για να κρατήσουν ζωντανές τις πολλές ενδιαφέρουσες κουβέντες που κάναμε μεταξύ μας.

Η κουβέντα, όμως, συνεχίζεται στο δι-εβδομαδιαίο newsletter The Checklist και στο κλειστό group των αναγνωστών. Για περισσότερα, κάνε κλικ εδώ.

Πως να ξεπεράσεις τη βαρεμάρα. Αντίλογος: Η (απρόβλεπτα) καλή πλευρά μερικών πραγμάτων.