Το ψώνιο, τα λάθη μας, τα πάθη μας και το γιατί κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.

Γιατί να γράψω άλλο ένα post τσιχλόφουσκα; Τι θα μπορούσαμε να συζητήσουμε εδώ που θα βελτίωνε πραγματικά και σε πολύ πιο βασικό επίπεδο τη ζωή μας - φοιτητική και μη;

Απλά θα γράψω, και ότι βγει.

Για να γίνουμε καλύτεροι πρέπει πρώτα να καταλάβουμε πως είμαστε ασήμαντοι.

"Δες τον τύπο..."

Κρίμα που ένα blog δεν μπορεί να γραφτεί με πράξεις. Αφού όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, το λέω: Τα λόγια είναι φτώχεια. Το μπλα-μπλα είναι παλμοί αέρα. Οι παρλαπίπες είναι η νόρμα.

Τι είναι αυτό που μας κάνει να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας; Είναι αυτό που μας κάνει ταυτόχρονα παρλαπίπες και κουτούς. Είναι η τάση μας να νομίζουμε πως είμαστε σημαντικοί, πως έχουμε δίκιο, πως αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εμάς. Είναι ο υπέρμετρος κακός εγωισμός μας.

Είναι το ότι λουζόμαστε οτιδήποτε κοροϊδεύουμε.

• "Δες τον άχρηστο, δεν έχει κάνει τίποτα στη ζωή του". Το πιο σημαντικό που έχεις κάνει εσύ στη ζωή σου είναι το να έχεις φάει 10 πιτόγυρα στην καθισιά σου.
• "Δες τον μαλάκα, δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του". Σπουδάζεις νοσηλευτική επειδή απλά έτυχε να έρθουν έτσι οι βάσεις των πανελλαδικών, ενώ το όνειρό σου ήταν να γίνεις μηχανικός/ζωγράφος/στριπτιζέζ.
• "Δες την αυτήν την ψηλή, ξανθιά με τους κοιλιακούς φέτες και το μεγάλο στήθος. Είναι μεγάλο ψώνιο". Πήγαινε αύριο να αγοράσεις καινούριο τζιν γιατί το παλιό δεν σου χωράει άλλο. Καθισιό και τηγανιτές πατάτες με τυριά, βλέπεις.
• "Αυτός ο ωραίος μαλάκας μπορεί να κυκλοφορεί κάθε μέρα με άλλη γκόμενα αλλά εγώ σε τρία χρόνια θα έχω αγοράσει Porsche". Αγοράζεις Porsche μετά από τρία χρόνια αλλά ακόμη δεν έχεις φιλήσει γυναίκα. Οδηγάς την Porsche μόνος σου.
• "Δεν γουστάρω την εκκλησία, δεν πιστεύω στον θεό γιατί αυτά είναι για χαζούς". Μαλώνεις στην καφετέρια για το αν ο ΠΑΟΚ πήρε δίκαια το ματς και μετά τρέχεις στη συνέλευση της σχολής σου και γαυγίζεις για την παράταξή σου.
• "Ε, φίλε, εχθές ήμουν στην πλατεία για να διαμαρτυρηθώ. Είμαι Αγανακτισμένος. Δεν σε είδα όμως εσένα... Δεν ντρέπεσαι; Πρέπει να αλλάξουμε τον κόσμο!" Μετά από ένα χρόνο παρακαλάς τον μπαμπά σου να σου βρει μέσο για να μπεις στο δημόσιο. Όταν σε προσλάβουν ψάχνεις ευκαιρίες για να κάθεσαι. Παρκάρεις το αμάξι πάνω σε διαβάσεις πεζών για να σε δουν στην απέναντι καφετέρια να βγαίνεις απ' αυτό.
• "Τον μαλάκα... Αντί να πάει να βρει μια δουλειά, οτιδήποτε, κάθεται και τα ξύνει. Γι' αυτό οι Αλβανοί χτίζουν σπίτια και εμείς πουλάμε τα δικά μας". Μένεις άνεργος και τελικά αντί να δουλέψεις στην οικοδομή λες πως: "Τέτοιες δουλειές είναι για Αλβανούς".

Νομίζω ότι ο νούμερο ένα τρόπος για να πάμε μπροστά σαν άτομα (και ταυτόχρονα σαν λαός), είναι να το βουλώσουμε και να αρχίσουμε να μιλάμε με πράξεις.

"Είμαι καλύτερος από όλους τους άλλους."

• Έχεις πάντα δίκιο. Ότι πουν οι άλλοι και δεν σου αρέσει, είναι "άποψή τους". Όλοι όσοι κάνουν λάθη φταίνε επειδή δεν ρώτησαν εσένα πρώτα, αφού "ήταν προφανές το λάθος".
• Η Volkswagen είναι η καλύτερη μάρκα αυτοκινήτων στον κόσμο επειδή ο μπαμπάς σου αγόρασε Golf (πριν ακόμη μάθεις να μιλάς για να έχεις άποψη).
• Οι γκόμενες που σου ρίχνουν χυλόπιτα είναι χαζές και δεν ξέρουν να αναγνωρίζουν τα αμέτρητα χαρίσματά σου. Αυτές χάνουν.
• (For the ladies) Ο πρώτος και μοναδικός γκόμενος που γνώρισες στο λύκειο έτυχε να είναι όχι μόνο ο πιο ταιριαστός άνθρωπος που θα μπορούσες να βρεις ποτέ, αλλά και ο καλύτερος γκόμενος στον κόσμο. Παντρέψου τον τώρα, μην πας να σπουδάσεις, μη γνωρίσεις άλλους γιατί δεν παίζει να ερωτευτείς ξανά τόσο τρελά. Α, μείνε και έγκυος γιατί τα γονίδια του μυαλού σου δεν πρέπει να χαθούν από το ανθρώπινο γένος.
• Οι γονείς σου έχουν πάντα άδικο. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξέρουν κάτι παραπάνω από εσένα.
• Το (πανεπιστημιακό) τμήμα σου είναι το καλύτερο στην Ελλάδα.
• Οι φίλοι σου είναι οι καλύτεροι φίλοι που θα μπορούσες να γνωρίσεις ποτέ. Καλύτερα να μην μιλάς πολύ σε ξένους, καλύτερα να σνομπάρεις τους τρίτους όταν βρίσκεσαι σε μεγάλες παρέες και να συντηρείς την μικρή σου κλίκα. Δεν είναι γιατί φοβάσαι να ανοιχτείς ή γιατί αισθάνεσαι πως δεν έχεις τίποτα ενδιαφέρον να πεις, αλλά επειδή είσαι σίγουρος πως οι άλλοι δεν είναι τόσο καλοί όσο οι δικοί σου, πατροπαράδοτοι φίλοι.

Το να γνωρίζεις τους άλλους είναι γνώση, το να γνωρίζεις το εαυτό σου είναι πραγματική σοφία. Το να είσαι άρχοντας άλλων είναι δύναμη, το να είσαι άρχοντας του εαυτού σου είναι πραγματική κυριαρχία. Εάν συνειδητοποιήσεις πως έχεις αρκετά, τότε είσαι αλήθεια πλούσιος. ~ Lao Tzu

Νομίζω ότι ο νούμερο δύο τρόπος για να πάμε μπροστά σαν άτομα είναι να ανοίξουμε το μυαλό μας, να ξεφύγουμε από τα αμέτρητα μας κόμπλεξ και να συνειδητοποιήσουμε ότι πιθανότατα "δεν είμαστε καλύτεροι από όλους τους άλλους". Βασικά, εξ' αρχής δεν τίθεται κανένα θέμα σύγκρισης.

"Δεν φοβάμαι τίποτα."

Γνωρίζω πολύ καλά από όσα μου έχεις πει και μου έχεις δείξει, πως έχεις τον απόλυτο έλεγχο της ζωής σου. Αλλά...

• "Πάμε για ποτό κάπου; Αααα, όχι εδώ, δεν έχει καθόλου κόσμο." Πηγαίνεις τελικά στο γεμάτο μαγαζί και ο μόνος με τον οποίον συναναστρέφεσαι από τα 200 άτομα είναι ο ένας φίλος σου.
• Δεν μιλάς σε κανέναν. Δεν χαιρετάς. Όταν περπατάς στον δρόμο δεν κοιτάς ποιος είναι γύρω σου. Σουφρώνεις υποτιμητικά τα χείλη. Οι πολλοί βλέπουν σε εσένα έναν γαμάτο τύπο/μια εκλεπτυσμένη τύπισσα. Κάποιοι βλέπουν τα κόμπλεξ σου, τον φόβο σου.
• Βλέπεις έναν τύπο να πίνει μόνος του καφέ και γελάς μαζί με την παρέα σου επειδή νομίζεις πως τον έχουν παρατήσει όλοι. Την επόμενη ηλιόλουστη μέρα μένεις εσώκλειστος παρέα με το Facebook επειδή κανείς δεν έχει όρεξη να σε ακολουθήσει για καφέ. Ο τύπος πίνει καφέ με έναν φίλο του σήμερα.
• Ως ζευγάρι είστε υπέροχοι, σας ζηλεύουν όλοι. Τα έχετε δύο χρόνια. Για φέτος το καλοκαίρι κανονίσατε διακοπές στην Πάρο. Πουλάς σε όλους το παραμύθι ότι "είσαι ερωτευμένος μαζί της" αλλά το βράδυ σκέφτεσαι κάποια άλλη. Σου λείπει ακόμη το να κοιμάσαι μόνος σου στο κρεβάτι σου. Δεν τη χωρίζεις γιατί "είσαι ερωτευμένος μαζί της".
• Νύχτα στην παραλία. Μόνο το φεγγάρι φωτίζει. Μόνοι, εσύ και εκείνη. "Θέλεις να βουτήξουμε;" σε ρωτάει. "Όχι" της απαντάς, "Δεν έχω μαγιό". Εσύ, 70 χρονών, στο κρεβάτι του θανάτου θυμάσαι εκείνη τη γαμημένη μέρα που δεν βούτηξες στη θάλασσα για να μην βρέξεις τη βερμούδα σου.
• "Πάμε εκδρομή στο βουνό;". "Δεν μπορώ" απαντάς, "Έπλυνα το αμάξι και μπορεί να βρέξει". Εσύ, 70 χρονών, μετανιώνεις που δεν πήγες στο βουνό.
• "Πάμε για bungee jumping;" "Δεν μπορώ" απαντάς, "Φοβάμαι". Εσύ, 70 χρονών, μετανιώνεις γιατί δεν θα είχες χάσει τίποτα. Τώρα θα τα έδινες όλα για να βουτήξεις από τη γέφυρα.
• Ο ψευτόμαγκας μαλάκας σου την μπαίνει. Σε προσβάλει. Σου το παίζει ιστορία. Η φωνή του άντρα caveman μέσα σου λέει "Βάρα τον καριόλη μπουκέτο και κάνε τον να το μετανιώσει που ήταν το πιο γρήγορο σπέρμα". "Φοβάμαι" απαντάς στον εαυτό και κάνεις τον 70χρονο εσένα να δακρύζει για το πόσο αδερφή ήσουνα.
• Κάθεσαι σε μια παρέα και παίρνεις χαμπάρι ότι ο πιο κορυφαίος δυνατός γενετικός συνδυασμός που σου δημιουργεί τάση για όνειρα διαιώνισης του είδους σου (βλέπε: γκομενάρα) βρίσκεται δίπλα σου - στην ίδια παρέα. Δεν της μιλάς όλο το βράδυ επειδή φοβάσαι την απόρριψη. 1.000.000 χρόνια εξέλιξης μέσα σου καταπίνουν υδροκυάνιο.
• Αισθάνεσαι σπασμένος. Τα κάνεις όλα καλά, είσαι καλός φοιτητής, έχεις φίλους, γκόμενα. Αισθάνεσαι όμως πως κάτι λείπει. "Βγες έξω. Πήγαινε να τρέξεις στη φύση. Πήγαινε σήκωσε βαριά πράγματα. Λειτούργησε!" σου φωνάζει το σώμα σου. Κλείνεις τα αυτιά σου όμως στην υγεία σου επειδή φοβάσαι να κουραστείς και ανοίγεις τον δρόμο σε μια μόνιμη κατάθλιψη.

Εάν αισθάνεσαι φόβο, τότε η αγάπη είναι το πρόβλημα. Αγάπησε περισσότερο. Κάνε μερικά βήματα προς τον άλλον. Επειδή όλοι φοβούνται, όχι μόνο εσύ. Περιμένεις πως κάποιος θα έρθει σε εσένα και θα σε αγαπήσει. Μπορεί να περιμένεις για πάντα γιατί και ο άλλος φοβάται. Και οι άνθρωποι που φοβούνται καταλήγουν να έχουν έναν απόλυτο φόβο, και αυτός είναι ο φόβος της απόρριψης. ~ Osho

Νομίζω ότι ο νούμερο τρία τρόπος για να πάμε μπροστά σαν άτομα είναι να απαρνηθούμε τον φόβο, να του πάμε κόντρα και να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Κι αυτό δεν είναι ποιητική blogομαλακία. Πρακτικά, κάνε αυτό που θές. Κυριολεκτικά.

"Είμαι ταυτόχρονα ο πιο στεναχωρημένος και ο πιο αδικημένος άνθρωπος στον κόσμο."

• Μπορείς να διαβάσεις το blog αυτό και τις ακατάσχετες παπαριές του συγκεκριμένου blogger. Αυτό σημαίνει ότι έχεις υπολογιστή και ηλεκτρικό ρεύμα. Σίγουρα πολύ κακή κατάσταση, ειδικά εάν συγκριθούμε με κατοίκους της Αφρικής.
• Πάνε γέμισε ένα ποτήρι νερό από τη βρύση της κουζίνας σου. Κοίτα το. Πιες το. Μμμμ, καλό! Σίγουρα είσαι αδικημένος από τη ζωή, ειδικά σε σχέση με έναν άνθρωπο που στην καλύτερη περίπτωση πρέπει να περπατήσει 20 χιλιόμετρα μέσα στην έρημο για να βρει έναν κουβά λασπωμένο νερό με έξτρα ελονοσία.
• Ο γείτονάς σου έβαλε δυνατά τη μουσική και δεν μπορείς να δεις το Grey's Anatomy με την ησυχία σου. Σίγουρα πολύ χειρότερη κατάσταση από το να μπαίνουν οι αντάρτες στο σπίτι σου και να βιάζουν τη γυναίκα σου και την αδερφή σου (βλέπε Αιθιοπία).
• Ο μπαμπάς σου είναι πολύ κακός. Δεν σου δίνει λεφτά για να πάρεις το καινούριο MacBook. Για σπάσιμο θα πετάξεις το κινητό σου από το παράθυρο για να σου πάρει καινούριο iPhone. Τι να πουν τα ορφανά παιδιά που δουλεύουν από ανάγκη για να φάνε; Τίποτα. Είσαι αδικημένος.
• Το δωρεάν φαΐ της λέσχης σε φουσκώνει. Ξαναδιάβασε αυτήν την πρόταση.
• Το delivery άργησε και αντί για ουγγαρέζα σου έβαλε ρώσικη στο πιτόγυρο. Μήπως σε έχει καταραστεί ο θεός;
• Το κινητό σου δεν πιάνει καλό 3G σήμα στην πισίνα και γι' αυτό δεν μπορείς να βιντεοκαλέσεις το μωρό σου. Οι κάτοικοι της Βόρειας Κορέας σου στέλνουν συλλυπητήρια.
• Οι γονείς σου σου ζητάνε να τελειώσεις τη σχολή σου σε 5 χρόνια για να σε στείλουν στη συνέχεια για μεταπτυχιακό. Προφανώς σε πιέζουν. Πάνε πιες ένα φρέντο να χαλαρώσεις, στην υγειά των χρεωμένων από τα φοιτητικά δάνεια φοιτητών της Αμερικής.

Νομίζω ότι ο νούμερο τέσσερα τρόπος για να πάμε μπροστά σαν άτομα είναι να συνειδητοποιήσουμε πως τα πράγματα δεν είναι όσο άσχημα νομίζουμε. Αντιθέτως, σχεδόν για όλους μας η ζωή είναι υπέροχη και σπαταλάμε το μεγαλύτερο της μέρος στραβομουτσουνιασμένοι και ξινοί. Αν σε είχε αδικήσει ο θεός θα είχες γεννηθεί λαμπατέρ ή είδος υγιεινής.

Γιατί κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας;

Γιατί είμαστε παθολογικά ψώνια; Γιατί κοροϊδεύουμε τους άλλους για λάθη που κάνουμε κι εμείς; Γιατί φοβόμαστε; Γιατί δεν βάζουμε τη χαρά και τον χαβαλέ στην καθημερινότητά μας;

Πείτε μου την άποψή σας στα comments, αλλά προσωπικά, οι ερωτήσεις αυτές μου θυμίζουν τις αντίστοιχες: Γιατί είμαι χοντρός; Γιατί δεν είμαι καλός φοιτητής; Γιατί δεν έχω δουλειά; Γιατί δεν παίζω καλή μπιρίμπα;

Ίσως γιατί: Δεν προσπαθώ αρκετά;