Πως να αφήσεις τις δικαιολογίες και να "αδράξεις τη μέρα".
To post αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την «ιδέα» της βελτίωσης. Πιο πολύ «φιλοσοφικό» παρά πρακτικό, οπότε διαβάστε το με την ανάλογη διάθεση για σκέψη.
Κανείς δεν πρόκειται να βελτιωθεί σε κάτι αν δεν έχει αρκετό χρόνο γι’ αυτό. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την φοιτητική ζωή είναι πως σε βάζει στο λούκι του καθυστερημένου ξυπνήματος και της απραξίας.
Αμέτρητες φορές έχω σπαστεί επειδή έχω χάσει την μέρα μου χωρίς λόγο, αλλά σίγουρα το βρίσκω «ανήθικο»: Το να ξυπνάς αργά είναι μια ντροπή, μια σπατάλη του πολύτιμού μας χρόνου.
Εδώ έρχεται το βασικό ζήτημα: Καταλαβαίνεις πόση αξία έχει μια ώρα από τη ζωή σου; Όχι, άσε την ώρα. Ένα λεπτό;
Πολλά σημαντικά πράγματα γίνονται σε ένα λεπτό: Το πρώτο σου φιλί, η πρώτη σου πληρωμή, η ανακοίνωση των βάσεων, η λήψη του πτυχίου σου. Το βλέμμα που σου χάρισε εκείνο το κορίτσι στο δρόμο, κράτησε 2 δευτερόλεπτα, αλλά εσύ παίζει να μην το ξεχάσεις ποτέ σου.
Ο ύπνος είναι υπέροχος και απίστευτα χρήσιμος, όπως και το φαγητό, αλλά η υπερβολή οδηγεί πάντα σε μακροπρόθεσμες στεναχώριες.
Έχεις σκεφτεί ποτέ σου το πόσα χάνεις κοιμώμενος, ενώ οι υπόλοιποι άνθρωποι ζουν τη ζωή;
- Γκρινιάζεις που δεν έχεις καλή παρέα – αλλά όταν οι καλοί είναι ξύπνιοι εσύ κοιμάσαι.
- Γκρινιάζεις που ο Πέτρος έχει πάρει πτυχίο – αλλά όταν εκείνος ήταν στη σχολή (με ευχαρίστηση) εσύ κοιμόσουν επειδή το προηγούμενο βράδυ έβλεπες Casa de Papel.
- Τα παίρνεις επειδή ο Αμπράμοβιτς έχει 10 κότερα και μια ομάδα ποδοσφαίρου, αλλά νομίζω πως αντί να κοιμάται καθόταν και έβγαζε τον κώλο του στήνοντας κομπίνες
- Η παρέα σου από το πρώτο έτος κυκλοφόρησε CD, αλλά εσύ το μόνο καινούριο που έμαθες να κάνεις από όταν έγινες φοιτητής είναι το να βγάζεις τα σκουπίδια από το διαμέρισμά σου (κι αυτό πάλι όταν κάτσει).
Το χειρότερο όμως είναι που νομίζεις ότι θα είσαι για πάντα νέος, που νομίζεις ότι θα είσαι για πάντα εδώ, φοιτητής.
Κοίτα μέσα σου: θυμάσαι πότε ήσουν 10 χρονών; Πάω στοίχημα πως ναι. Μάλιστα, μπορεί να μην συνειδητοποιείς το ότι έχει ήδη φτάσει τα 20. Μετά τα είκοσι έρχονται τα 30. Ναι, μπαίνεις στην κλάση αυτών που κάποτε τους έβλεπες μεγάλους.
Ο χρόνος, λοιπόν, είναι πολύτιμος. Το να αδράξεις τη μέρα είναι η πρώτη και καλύτερη συμβουλή για να αρχίσεις να βελτιώνεις αυτά που δεν σε εμπνέουν. Χωρίς προσπάθεια δεν θα αφήσεις κανένα στίγμα στον κόσμο - όχι για τους άλλους, αλλά για σένα.
Και καμία φορά ίσως και να μην θέλει τόση προσπάθεια: Είναι κρίμα να κρύβεις μέσα σου ικανότητες και να καταλήξεις ένας ακόμη κοινός 40άρης που δεν μπορεί να πει τίποτα καινούριο.
Tip: Ψάξε τα υπάρχοντα ταλέντα σου και ξεχώρισε με αυτά – έχει αποδειχτεί όμως πως η εμπειρία 10 χρόνων σε κάτι μεταφράζεται συνήθως σε ταλέντο.
Οπότε, ένας καλός στόχος για αρχή είναι το να ξυπνάς νωρίς. Το να ξενυχτάς κάνοντας κάποια σπουδαία εργασία νομίζω ότι δεν είναι η αιτία που σπαταλάς τον χρόνο σου. Αντίθετα, χάνεις και την νύχτα αλλά και τη μέρα.
Το θέμα όμως είναι να το θέλεις! Να το πάρεις απόφαση και να κάνεις την επιλογή σου συνήθεια: Οι 10 πρώτες φορές θα είναι με το ζόρι, μετά όλα μπαίνουν στη ροή της κάθε μέρας σας.
Μπορεί να πέρασε η πρωτοχρονιά ήδη, αλλά ποτέ δεν είναι αργά να βάλεις μπροστά σου ένα καλό τετράδιο και να γράψεις τους στόχους σου για φέτος.
Tip: Όταν δυσκολεύεσαι να σκεφτείς κάτι, γράψε το.
Σχεδίασε από τώρα τους δικούς σου προσωπικούς στόχους και δημιούργησε ένα χρονοδιάγραμμα επίτευξής τους.
Tip: Όσο μικρότερο χρονικό περιθώριο δίνεις σε μια δραστηριότητα, τόσο πιο νωρίς την τελειώνεις.
Γενικότερα, πρέπει να απαιτούμε από τον εαυτό μας να έχει κάνει τουλάχιστον ένα σημαντικό/ενδιαφέρον πράγμα μέσα στην κάθε μέρα, κάτι που να την κάνει να ξεχωρίζει από την προηγούμενη. Καλό είναι για αρχή να βάζουμε έναν στόχο τη φορά και να εστιάζουμε σε αυτόν – το multitasking είναι για τους προχωρημένους.
Τελικό συμπέρασμα: Ξύπνα νωρίς, βάλε έναν στόχο για τη μέρα, κάνε τον πράξη, χτύπα παλαμάκια χαζογελώντας επειδή τα κατάφερες.
