Πως να αποκτήσεις τη ζωή που θέλεις να ζήσεις.
Εμπνεύσου από το μεγαλείο που υπάρχει γύρω σου και φτιάξε μια ζωή για την οποία θα είσαι περήφανος.
Αυτό είναι ένα blog και προφανώς αν δεν ποστάρω τουλάχιστον μια φορά τον μήνα καταντάει "βαρετό blog". Η τροπή που έχουν πάρει όμως τα post του τον τελευταίο καιρό δείχνει πως δεν του ταιριάζει απαραίτητα ο τίτλος Φοιτηtips.
Πριν γράψω το πρώτο post, θυμάμαι, μίλησα με έναν φίλο μου και του ανέφερα την ιδέα μου: "Θέλεις να φτιάξουμε ένα blog, ένα καλό blog στο οποίο να ποστάρουμε τακτικά;". Ήθελα να γράψω για κάτι το οποίο ήξερα καλά - τελικά έτυχε να επιλέξω για θέμα την φοιτητική ζωή.
Κατέληξα να ασχοληθώ μόνος μου. Σκέφτηκα το πιασάρικο όνομα "Φοιτηtips" και έγραψα τα πρώτα post με τίτλους "7 τρόποι για να καταλήξεις με το καλύτερο φοιτητικό διαμέρισμα", "Τι πρέπει να έχει στο σπίτι του ένας φοιτητής" και άλλα παρόμοια πρακτικά θέματα. Με τον καιρό, όμως, το θέμα ξέφυγε από αυτά και κατέληξε (όσον αφορά τα περισσότερα post) να απευθύνεται σε όλους, φοιτητές η μη. Το θέμα κατέληξε να είναι η βελτίωση της ζωής, γενικά.
Trivia: Το όνομα Φοιτηtips έχει αντιγραφεί ουκ ολίγες φορές τον τελευταίο καιρό, ακόμη και από ένα promotion της Nokia και του Γερμανού. Thanks for the traffic guys!
Ποστάρω σχετικά σπάνια στο Φοιτηtips, αλλά για την τιποτένια προσπάθεια που κάνω το έχει δει ένα σχετικά μεγάλο κοινό. Μπορεί να βρίσκω απαίσια τα περισσότερα post αλλά έχω λάβει μερικά σχόλια από κάποιους αναγνώστες σχετικά με το ότι οι ίδιοι επηρεάστηκαν θετικά από κάποια ιδέα που κρύβονταν σε αυτά. Αυτό με βάζει σε σκέψεις.
Θέλω να γράφω περισσότερο, αλλά από την άλλη θέλω να γράφω μόνο όταν έχω να πω κάτι.
Θέλω να έχω να πω κάτι, αλλά πρέπει πρώτα να κάνω κάτι πριν μιλήσω γι' αυτό.
Πως να αποκτήσεις τη ζωή που θέλεις να ζήσεις.
Αν μπορούσα να φτιάξω ένα καλό blog ή να γράψω ένα χρήσιμο βιβλίο (και αν ταυτόχρονα δεν χρειαζόμασταν πιασάρικους τίτλους) θα το ονόμαζα "Πως να αποκτήσεις τη ζωή που θέλεις να ζήσεις".
Αυτό είναι το θέμα που με ενδιαφέρει τελικά: Όχι συγκεκριμένοι δρόμοι και τρόποι, αλλά το πως μπορεί ο καθένας να ωφεληθεί από μια προσέγγιση και να βρει τον δικό του καλό δρόμο. Ακόμη και το πως μπορεί να πάρει αυτήν την συγκεκριμένη προσέγγιση και να την ξαναπετάξει στα σκουπίδια.
Αλλά δεν μπορώ να γράψω γι' αυτό: Τι ξέρω εγώ;
Αλλά τι ξέρει κι αυτός που διαβάζει αυτή τη στιγμή; Τι ξέρει κι αυτός που αναζήτησε στη Google για αυτό το πράγμα; Τι ξέρει ο κάθε φοιτητής, ο κάθε σαραντάρης, το κάθε γυμνασιοκόριτσο, ο κάθε άνθρωπος;
Κανείς δεν ξέρει την απάντηση στο ερώτημα "πως να ζήσεις τη ζωή που εσύ θέλεις". Ακόμη και κάποιοι που την ζουν, δεν μπορούν να μας μάθουν πως.
Δεν ξέρω, γι' αυτό γράφω.
Δεν θέλει πολύ κόπο για να μην βγάλεις νόημα απ' ότι κάνεις στη ζωή: Τα πάντα, η κοινωνία, η οικογένεια, οι πεποιθήσεις, τα λεφτά, ο χρόνος - όλα είναι μια ψευδαίσθηση, μια σύμβαση που κάνουμε για να βγάζουμε λίγο νόημα από τη ζωή μας.
Οι ψευδαισθήσεις αυτές είναι που μας δίνουν την ελπίδα πως κάτι υπάρχει, κάποιο νόημα, και γι' αυτό γράφω στο Φοιτηtips για παπαριές όπως το "Πως να ξυπνάς νωρίς το πρωί" ή το "Πως να καταφέρεις να βγεις έξω μόνος σου". Αυτά είναι τα χρήσιμα καθημερινά πράγματα που μας κρατάνε σε ένα επίπεδο συνύπαρξης. Αλλά υπάρχει και κάτι πιο σημαντικό από αυτά...
Και δυστυχώς είμαι πολυλογάς: Θα μπορούσα κάλλιστα να γράφω το Φοιτηtips σε μορφή Twitter και να μην πρήζω... συκώτια. Αλλά αφού έφτασα ως εδώ, ας δώσω και μια μικρή απάντηση στον τίτλο του post:
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει ένας τρόπος που οδηγεί σε μια ζωή που θέλεις να ζήσεις.
Είναι ταυτόχρονα ο πιο εύκολος και ο πιο δύσκολος τρόπος. Είναι αυτό που ξεχωρίζει την πλέμπα από τους φωτισμένους ανθρώπους. Είναι αυτό που ξεχωρίζει τον άσχημο, μίζερο, κλαμμένο, από το αρχαιοελληνικό ιδανικό που εκτύπωνε ο γαμω-Φειδίας στα αγάλματα. Είναι αυτό που ξεχωρίζει όλους μας από αυτό που θα θέλαμε να είμαστε.
Είναι το: Κάνε.
Μια λέξη δίνει την απάντηση σχεδόν σε όποιο ερώτημα θα έχεις ποτέ στη ζωή σου.
Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Αν κάποιος δεν πιάνει το νόημα του κάνε, της πράξης, τότε δεν γράφω γι' αυτόν.
Όταν γυρνάει ένας φοιτητής το Πάσχα στο πατρικό του και λέει μέσα του "βαριέμαι", ντροπιάζει τις άπειρες κινήσεις των ηλεκτρονίων που συμβαίνουν γύρω του. Αστέρια εξερράγησαν για να γεννηθείς εσύ. Κάνε κάτι!
Όταν κάποιος άντρας κάθεται και κλαίει που δεν έχει γκόμενα, εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης του ανθρωπίνου είδους που βρίσκονται από πίσω του πίνουν ποντικοφάρμακο. Κάνε κάτι!
Όταν ένας σιχαμένος, χοντρός τριαντάρης λέει μέσα του: "Δεν είμαι ικανοποιημένος με τη δουλειά μου", τότε παρεμβαίνει ο Μορφέας από το Matrix και του δίνει το γαμώχαπο που γράφει πάνω "ΚΑΝΕ".
Ο καθένας από εμάς έχει την ικανότητα των πράξεων, το ίδιο το κλειδί για να αποκτήσει τη ζωή που θέλει να ζήσει. Δεν λυπάμαι κανέναν, αφού όλοι είναι άξιοι των επιλογών τους - και αυτό βλέπω εγώ ως "αγάπη".
Και εδώ τελειώνουν τα λόγια και αρχίζουν οι πράξεις.
Κάποιες φορές δεν ξέρεις τι άλλο να κάνεις....
To ερώτημα είναι: 'τι είναι αυτό που επιδιώκουν όλοι στη ζωή;' Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια διαφορά στους ανθρώπους ανάλογα με το σεξουαλικό προσανατολισμό. Υπάρχουν όμως εδώ 4 αινίγματα που ίσως δίνουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές: http://agapiparakseni.blogspot.com/2011/11/blog-post.html